Sigara derdine bulaşmamış insandır fakat bulaşanlar tarafından pasif içicilik ünvanını alandır. (bkz: ben) sigara içen bir insandan hiç bir şekilde toplum hayatı ile ilgili öğütler almam. Ayrıca her mekanda sigara içen insanın da hoşgörü başlıklı konuşmalar yapmasından haz etmem. (bkz: elindekini bırakta mikrofon al)
Benim de içinde bulunduğum topluluk. Kahvehanelerde yasak olmadığı zamanlarda maç izlerken maruz kaldığım pasif içicilik haricinde tabi. Tadını zevkini bilemem ama hayatımda hiç kullanmadım ama hiç de merak etmedim. Belki de bunun sebebi çevremde sigara içenlerin içmeyenlere oranla azınlıkta olması. sigara içen kişiye ''bırak şu zıkkımı'' demem. Çünkü sigarayı içen kişi de içmeyen kişi gibi zararının farkındadır. Tüm mesele irade. Sigarayı, alkolü bırakmak, kilo vermek gibi hususlar bana göre tamamen irade kuvvetine bağlıdır.
içenlerden de içerlerken uzak durabiliyorsa tertemiz akciğerlere sahip insandır. Kendini seviyordur. ben de kendimi seviyorum ve bir kez bile özenmedim aferin bana.
otobüs molalarında sigarayı içine büyük bir keyifle içine çeken insanları görünce bir anlık heveslenilir irade güçlüyse şeytana uyulmaz. ağzıma sürmüş değilim süreceğimi de sanmıyorum kendimi önemsiyorum.
daha da içmemesini umduğum insandır. Bu arada pasif içiciliği açıklamalıyım. Pasif içicilik aynen sigaranın dışarı verilen dumanını almaktır ciğere fakat sigara içen insan kadar zararda değildir çünkü sigarayı içen insan dışarı verdiği dumanı da solumaktadir. Yani hem sigara içer hem pasif içer. Yani en büyük zarar kendilerine.
arkadaşları yüzübden halihazırda pasif içici olmuş ve sigaradan nefret eden biri olabilir.ben öyleyim en azından. o parayı iddaaya bassan bile bir kazanç ihtimali var bunda o da yok.
güzel öpüşen insandır. taze, serin, temiz. tıpkı benim gibi. ayrıca sigara masrafı, çakmak ateş bulma derdi, kapalı mekandan dışarı çıkmak zorunluluğu gibi konuları da bilmeyen insandır. tıpkı ben.
ömrümde hiç sigara içmedim inşallah öyle bir şeyde olmaz. sebep çok. ama en büyük pay sahibi olanlarından bir tanesini anlatayım sizlere.
çocukken berbere gittim. tabi devir eski, kapalı mekanlarda sigarasını alan tüttürüyor. sandalyeye oturdum traş sırası bekliyorum. kısa süre içinde berber doldu. yarısı berberin kankaları, bir bölümü muhabbete gelmiş geri kalanıda benim gibi sıra bekliyor işte.
sigara sigara üstüne yakılmaya başlandı. sohbetler gülüşmeler havada uçuşuyor. ufacık tefecik arada masum masum oturuyorum. yavaş yavaş içerisi duman altı olmaya başladı. bunaldım iyice. zaten kapalı ortamlarda çok kısa sürede bunalırdım çocukken, duman altıda olunca iyice bunaldım. dışarı çıktım 2 dakika. berber pişkin pişkin sıran gider ona göre gibisinden takılıyor kendi çapında. etrafta başkada berber yok zaten. neyse, içim bayıldı resmen. dışarısıda açmadı gittim yakındaki çeşmeden bir su içtim.
su içtikten sonra iyice içim kalktı. böyle mide bulantısı flan. tekrardan berbere geldim. sıram geldi koltuğa bir tahta koydular yükseltmek için oturttular beni. hani vaktin geçmediği zamanlar vardırya, heh işte bu yaşadığım öyle zamanlardan biri. o kokunun içinde akla karayı seçtim. bir yandan ağzıma saç kaçmasın diye sürekli uyarılıyorum, diğer yandan böyle bir sıkıntı basıyor. fenalardaydım.
traş bitti sonra. eve gittim. sanki içime tütün ekmişler ateşe vermişler. o derece bir tiksinti bir baş ağrısı bir rahatsızlık. yıllar geçti üstünden. sigara kokusu duyduğumda böyle içim kalkar. kendimi huzursuz hissederim. hiç sevmedim sevemedim.
öğrencilik hayatımda sigara içen arkadaşlarım oldu. (şanslıyım ki, 100 küsur kişilik sınıfımda sigara içen sayısı iki elin parmaklarını geçmedi. ) bu arkdaşlarım ders aralarında sigara içerlerdi, sonra sınıfa gelir kül tablosu gibi kokarlardı anasını satayım. kendine saygın yoksa topluma olsun be mübarek. ne yazıkki durum böyleydi. adam akşam yemek yemez gider o paraya sigara alırdı. sonra ahmetten mehmetten borç isterdi.
ne kokusunu, ne adını ne de insanlarla olan ilişkisini sevemedim sigaranın. nitekim ülkemizde her ağızda bir sigara. yazık, hemde çok yazık.
hem sağlığa, hem keseye hem de topluma zararı var şu sigaranın.
bunca şeyin ardından ömründe hiç sigaraya bulaşmamış bir yazarı daha iyi anlamışsınızdır umarım.
sabah kalktığında ağzının içi çamur gibi olmayan, iki basamak çıkınca soluk soluğa kalmayan ve sigara içen insana göre bilmem kaçta kaç oranında akciger kanserine yakalanma ihtimali düşük olan tertemiz insan modelidir. cebindeki son paraya gözü gibi bakmak zorunda kalmıyor olması da kıskanılabilecek bir özelliktir.
