Evet. Şuan mola saatinin, gözleri fer fecir okuyan vardiye amirlerinin ve hiç kimsenin etkisi altında kalmadan hür irademle yazıyorum..
Sabah ansızın kahvaltı ortasında çay içerken kaleme kağıda sarıldığım tuhaf sabahlar hatırlıyorum.
Sanırım içinde bulunduğum zamanda ona benzer lahzalardan biri.
Üst tarafta şehrin yüksek kesimlerini gören yeni yapılmış yoldayım..
Düşünüyorum. Dünyanın tüm insanlarından habersiz, nedensiz bomboş..
Beni sevinçten çılgına döndürecek haberi en son ne zaman aldım inan hatırlamıyorum.
Fakat şuan bildiğim BiRŞEY varsa, aldığım kötü haberlerin beni sağlığımdan ettiğidir.
Öyle ki, çok düşünmekten, bankaya olan borçlarımı, olumsuz hayat koşullarını çok düşünmekten olsa gerek, epeyce halsiz ve yorgun hissediyorum.
Attığım ve atacağım her adımda kendimi bayılacakmış gibi hissediyorum.
Bir de sağlıklı düşünmeme ciddi manada engel olan baş ağrısını da unutmamak gerekiyor..
Basit ama etkili çok güzel hayaller kurdum.
Meğer hepsi dağlardan büyükmüş...
Yıllar önce ileride kendisini edebiyat dersinde öğrencilerine ders vermek üzere tam enerjik, gören bir adam şimdi kimseciklerin geçmediği tenha bir köprü üzerinde hayat muhasebesi yapıyor.
Kendimi burada hayal etmemiştim.
Kendimi insanlarla iletişimi güçlü olan, enerjik, çalışkan bir insan olarak hayal etmiştim.
Şimdi o enerjiden yoksun, sessizlikle bir köşeye sinmiş, sonbaharda sararan bir yaprak tanesi kadar usul, kırılgan ve bir o kadarda yorgunum.
Bu sözlükte niçin yazıyorum, bu köprüde niçin oturuyorum, kendimle niçin konusuyorum inan bana ölümün yanında bunların hiç bir anlamı kalmıyor.
Eğer ölüm tek gerçekse, gerçeğin kendisine gitmek varken niçin tüm bu saçmalıklarla uğraşıyorum?
Elbet bir gün olacak. Öleceğim.
Her sabah evimin köşesinde tüm kötülüklere inat ayakta durmaya çalışan o çiçeğe selam veremeden göçüp gideceğim.
Velhasıl bugün, beni icra takip dosyasından bir avukat aradı.
2 bin lira gerekiyormuş.
Evet bende 2 bin lira var. Ama daha maaşım yatmadı.
Avukat bey siz günlük uğraşılan sıradan işlerin bir insan için ne kadar eziyet verici olduğunu biliyor musunuz?
Her gün bankaya verilecek Bi 2000 lira için uzak bir atm ye yürüyerek gidip gelmek.
Ve tüm bu eziyet verici duruma rağmen banka yetkililerinin maaşımı hala yatırmaması.
Avukat bey peki ya siz, hasta bir şekilde işe gitmeyi nasıl yorumluyorsunuz?
Bulunduğum civardaki tüm çiçekleri kokluyorum.
Yemyeşil ağaçların arasında yürürken saçtıkları oksijeni kuvvetle içime çekiyorum.
Fakat yine de bir sonuca varamıyorum.
Tüm bunlar için nefes alıyor Oluşumuz çok saçma.
Güzel bir denizin kenarında ömrümün sonuna kadar pineklemek varken, niçin annemin babamın hasta oluşunu, bankaların hakkımda açtığı icra takiplerini izliyorum?
Ben baştan aşağı yaşamak için yanlış bir insanım.
23 senedir buralardayım. Her insanın devrini tamamlamak üzere dünyada giriştiği bir meşgali vardır.
Bu meşgal ne zaman son bulur, beden ne zaman beyaz bayrağı çekerse o insanın devri sona ermiş demektir.
Şöyle bir dönüp kendime Bakıyorumda..
Sanırım bende devrimi tamamlamak üzereyim.
Kapkara tenim, saça sakala karışmış başım, ve çelimsiz kollarımla dünya üzerinde göz zevkini bozduğum ne kadar insan varsa hepsinden özür diliyorum.
Konuşup vaktini çaldığım insanlar?
Sizlerden de özür diliyorum.
Bu çocuk bu zamana kadar insanların vaktini çalmaktan başka hiçbişey yapamadı..
"Aklından geçen senin için de olur
Kim derdi ki
Hatıralardan bir yol olur, ölmezdim
Kim bilir
Bir de sor geçen zamanı, ölmezdim
Kim bilir
Aklımda geçen zamanı
Korkudan mıdır ya da değişmez kadim tabu
Kim derdi ki
Sancılardan bir hayat bulur, ölmezdim
Kim bilir
Bir de sor geçen zamanı, ölmezdim
Kim bilir
Aklımda geçen zamanı, ölmezdim
Kim bilir."
