öldükten sonra karı koca hayatı kalmadığı için normal davranıştır. ölen kişinin ailesi ölen yakının mezarını ziyaret etmek, gönlünü ferahlatmak için 600 km yol gitmesi yerine aynı şehirde olması daha mantıklıdır.
benim de dikkatimi çeken bir durumdur. ölülere bunun bir faydası var mıdır bilmem ama, en azından onlar annesinin babasının olmaktan çok yeni bir ailedir, birbirine aittir; ayrı ayrı gömülmemeleri gerekirdi bence...
konuyu şehit ailemizden soyutlayıp, genel bir bakış açısı edinmekte fayda var.
çiftler ayrı doğarlar ama bir elmanın iki yarısı olduklarını iddia ederek, elmanın eksik parçasını milyarlarca insanın içinde arayıp bulurlar. bulamazlarsa yarım elme yaşayıp, ölürler.
hayat bu kadar ayırıcıyken ölüm neden birleştirici olsun.
onlar bir olmayı başarmışlarsa, gerçekten elmanın iki yarısı olabilmişlerse, iki karış toprak onları ayırmaya yetmez emin olun.
bir olmuş gönülleri ölüm ayıramaz, kefen ayıramaz, mezar ayıramaz, toprak ayıramaz.
yıldızdan yıldıza seke seke, kainatta uçuşur onlar.
bir olmuş iki ayrı atom onlar.
nerede, nasıl bir enerjiye dönüşürlerse dönüşsünler, hep yanyana kalırlar.
inanmak gerek böyle şeylere. kainata ya da tanrınıza güvenmelisiniz. inançlı olmak çözer bu sorunu.
inancınız yoksa, yanyana, üstüste, altalta çürüyen kemiklerin ne önemi var ki zaten.
demek ki hiçbir zaman çiftler birbirlerine ait olamayacaklar, her zaman başkalarının kararlarına göre yaşıyoruz, gömülüyoruz bile.
acı bir durum tanımlamak gerekirse.
bazı arkadaşlar atomdan felan bahsediyor.
ben düşünsel rahatlamadan ve huşudan bahsediyorum.
yanyana olsa bedenleri, yanyana kalsalar kemikleşene kadar, daha iyi olmaz mıydı ?
ölmeden önce sorsan, yanyana gömülmelerini vasiyet etmezler miydi?
