"ben varken o olmayacak, o varken ben olmayacağım" demiş bir düşünür. Korksan ne korkmasan ne? Gezegenlerin yıldızların evrenin-evrenlerin bile bir ömrü var. O zaman ne diye korkulsun?
bazıları için korkulan ölüm değil, bilinmezliktir sanırım. ahiret inancı olanlar için günahlar da korku sebebi olabilir. ayrıca bu hayat ne kadar çekilmez olsa da bir kez yaşanacaktır. o yüzden insanlar ölümü olabildiğince ertelemeye çalışır.
hayatta kalma içgüdüsü, her hayvanda (e tabii biz de bu kategorideyiz) var olan bir özelliktir. yaşama arzusu, ölüm korkusu ne derseniz deyin buna her türlü canlıda vardır.
amma bize insan diyorlarsa bunun bi sebebi var. aklımız.
eğer biz öldükten sonra ne olacağını azıcık kestirebiliyosak, gidince bizi neler beklediğini biliyorsak, gideceğimiz yeri içten içe ne kadar çok istediğimizi hissedebiliyorsak;
ölümden korkmanın pek de bi anlamı yok demektir.
ölüm kurtuluştur.
ölüm mutluluktur.
ölüm sonsuzluktur.
ölümden değil geride kalanların duygu geçişlerindeki dengesizlikten korkar çoğu insan. Bazıları için Mevlana için ölüm neyse onlar için de aynı şeydir. Yani yar'a kavuşmak vs. vs. gibi şeylerdir. Ellerini kollarını bağlayan tek duygu ve düşünce budur.
Ben hiç korkmuyorum. Hayır hayır bunu artislik vs gibi algılamayın gerçek anlamda korku hissi yok. Her an heryerde gelebilir, kader sonuçta. Doğduğuma inanıyorsam öleceğimi de biliyorsam niye korkayım, korkacak ne var bunda?
