ölümden korkmak güzeldir. akıbetini düşünür insan. öldükten sonra dünyada neler olucağını. oysa insanlar onun yokluğuna alışıcaktır.
hiç yaşamamış gibi olacağız hepimiz.
eğer olursa mezarımız kayıp olacak.
eğer şanslıysak mezarımızın başına birileri gelicek aa bu bizim babamızın dayısı filan diyicekler.
birgün mezarın kayıp bile olacak. ve senin yaşayıp öldüğünü bilen bir insan bile olmuyacak.
hiç yaşamamış gibi siktirolup gidiceksin.
milyarlarcası gibi.
hala özel hissedip, boktan şeylere üzülüyormusun?~ ~
"Ey Rabbim! Sen bana dünya mülkünden nasip verdin ve bana rüyaların tabirinden bir ilim öğrettin. Ey gökleri ve yeri yoktan var eden Rabbim! Benim velim sensin, benim canımı müslüman olarak al ve beni salih kulların arasına kat!" (YUSUF/101)
Intihar etmeyi deneyen varsa bilir son anda hayatta kalma içgüdüsü her zaman daha ağır basar. Tabi burda kaynak götüm yani benim kendi düşüncem bu yönde. Öte yandan ölmekten yana bi korkum yok. Hayatta bi hedef, ideal ya da hayal sahibi değilim. Yaşadığım onca şeyi normal bir insan 50 senede yaşayamaz gerçi normal bi insan hiç yaşamaz amk, ne boklar yedik. Neyse işte doydum yani ben ama yine de belli olmayabilir, büyük konuşmayak. Hata payı bırakalım...
