istanbul'da yaşıyorsanız vuku bulmayacak durum. zira trafikte yaya olarak geçirdiğiniz anlar; televizyonda deprem olup, kentin yerle bir olacağını rivayet eden profesörler; avrupa'dan asya'ya -yahut tersi durumda- geçmeye çalışırken metrobüs içerisinde geçirdiğiniz oksijensiz dakikalar ve nihayetinde ay sonunu beklerken cebinizde takırdayan bozuk paralar ölümü unutmanıza bir an bile fırsat vermezler.
ölümden korkmanın göstergesidir.
insan yuvaya dönüşten hiç korkar mı?
bunu iki şekilde açıklayabiliriz. ölümden korkan x ya çok canlar yakmıştır ve ulan ya allah dedikleri varsa ben ne poh yicem diye düşünür ve tırsar,haklıdır da. bir diğeri de ölüm nedir, bana ne olacak diye düşünür ve her bilinmeze giden gibi tırsar. doğaldır.
ama sonuç itibariyle ölüm vardır ve olacaktır. bu yüzden korkmak yerine bilgi sahibi olman ve yüreğini açıp ruhen kendini beslemen gerekir. bunu yapmadığın sürece ölümden korkmaya devam edersin. ve ölüm bizim gölgemizdir ne kadar uğraşsan da unutamazsın. zaten insan unutmaya çalıştığı şeyi unutamaz.
