cesitli hadislere ve osmanli tarihine dayandirilarak savunulan gorus. egitim hamlesi yapmakla ciddi sekilde mesgul genc turkiye icin anlasilir bir durumdur. kolayca anlasilacagi gibi egitimsiz kalmis bir halki egitime davet etmek ve bu ugurda caba gosteren ogretmenlere toplum icinde belirli bir sayginlik kazandirarak sozu dinlenilir toplum onderleri olarak kabul gordurmek amaci tasir.
gunumuzde hos bir jest tasiyan sevimli bir soylem olarak gorulse de ikinci bir kez dusunuldugunde aslinda halka hizmet eden her meslegin kutsal oldugu, her meslegin kendine gore pek cok zorluk icermesi dolayisiyla bir takim fedakarliklar gerektirdigi ve kimsenin isinde hata yapma luksunun bulunmadigi gercekleri "sadece" ogretmenligin kutsal bir meslek olmadigi gercegine ulasmak zor degildir. hatta asil zor olan salatalik yetistirmenin imkansiz oldugu surelerde yetismis, en ufak bir kendini gelistirme kaygisi tasimayan, ogrenciyi ego tatmin araci, veliyi somuru kaynagi goren sayisiz ogretmeni gordukten sonra hepsinde olmasa bile bazilarinda herhangi bir kutsiyet olduguna inanmaktir.
doktorluk ve öğretmenlik çok zor bence. ikisi de insan hayatında onulmaz yaralar açabilen meslekler. yapılan hataların geri dönüşü çoğu zaman insanın üzerinde kalıcı etkiler bırakmadan olmuyor. pek çok meslek gibi sadece para kaybıyla sıyıramıyor insan. bu kişiler hata yapınca ya sağlığınız ya da kişiliğiniz darbe alıyor ki, ikisi de çok önemli...
aslında düşündüm de, insanla uğraşan ya da canlıya yönelik her meslek çok zor! mühendisin, mimarın hatasıyla göçük altında kalanların da dönüşü yok di mi?
öğretmenliğin annelik gibi kutsal sayılmasının ya da öyle algılanmasının nedeni bence yetiştirmekle alakalı. bir annenin hakkı ödenmez, bir de okutup, öğretip, yurda yarar bir insan eden öğretmenlerin.
pek çok kötü örneği var diye, ikisini de ne yok saymak lazım ne de aşağılamak.
Çocuk bakıcılığının toplum tarafından öğretmenlik mesleği içerisinde olumlanmasıdır . Kapitalist ekonomi-politik ilişkiler içerisinde hayatta kalmak için kentlerde işyerlerinde , köylerde tarlalarda çalışarak emeğinin ücretli kölesi olmak zorunda bırakılmış klasik feodal aile yapıları için kutsallık süsü verilerek çocukları hem güvenli bir yere teslim etmenin hem de baştan defetmenin bir yolu olarak görülen okullar içerisinde böylesi bir gizli gerçeğin saklayıcıları ve düzenin sürdürücüleri olarak elbette öğretmenler kutsaldır. *
Başka bir yönüyle öğretmenlik kutsal olmaktan ziyade bilimsel bir meslektir. Bir öğretmenin en az bir bilimadamı kadar bilgi birikimine ve yenilik yaratmak için pratik tecrübelere sahip olması gerekir . Evet öğretmenliğin kutsal olduğunu savunurken hep es geçilen nokta eğitim anlayışının günümüz koşullarında burjuvazi toplumunun değerler çürümüşlüğünü ve davranışlar yozlaşmasını etkisiz ve gizli kılmanın bir yöntemi olarak kullanıldığı gerçeğidir . Öğretmenler sınıfta bilimsel bilgi paylaşımından ve üretiminden ziyade öğrencilere her gün burjuvazinin istenen değerleri hakkında nutuk vermekte , bir nevi kapitalist varoluşun ahlaki değerlerini onlara empoze etmektedirler . işte tam bu noktada öğretmen kutsallaştırılmakta ve eğitimin içine edilmektedir.
tarih boyunca öğretmenlere sağlanan böyle bir statü olmasına rağmen, günümüzde statüsü düşük meslek grupları arasında yer alır öğretmenlik. buna gelir düzeyi, ek iş yapma engeli, mesleki gelişim imkanlarının kısıtlılığı, diğer memurlarla aynı düzeyde değerlendirilmek gibi çeşitli sebepler gösterilebilir. ancak burada öğretmen çokluğu, dersanecilik vs anlayışının da olumsuz etkileri var ki, meslek profesyonellikten gittikçe uzaklaşmakta ve eski yerini bebek bakıcılığı anlayışına bırakmakta. bence bunun sebebi, sistemin ehil olmayanlarca kontrol edilmesi ve bürokratik engeller yüzünden meslek içi otokontrol mekanizmasının kendine bu şartlarda yer bulamaması.
liseden mezun olacağım sene bir hocam, "tehlikeli fikirlerin var, seni üniversiteye yollamamak için elimden ne geliyorsa yapacağım. geçemeyeceksin. yalnızca benim dersimden de değil." diyebilmişti. sik kadar beyniyle benimle uğraşmasına ihtimal vermeyişim ayrı konu fakat bunu bu kadar açık bir şekilde söyleyebiliyorsa, bu hakkı, bu özgürlüğü kendinde buluyorsa, ve rahatlıkla yandaşlarını ayartabiliyorsa onun ufacık beynini sikerler. sonra "öğretmenler saygı görmüyor" demesin kimse. önce hak edeceksin kardeşim.
yanlış bir algılamadır. yaptığın işin karşılığında para alıyorsun, bir eğitim fakültesi diploması almakla kutsiyet kazanılmıyor, parasız 1 saat bedava ders vermezsin, maaşın bir gün geç yatsa ortalığı birbirine katarsın, özel sektörden büyük bir teklif alsan hemen okulu bırakır gidersin. ayıplamıyorum, elbette hakkın, ama öğretmenlik kutsal dersen karşı çıkarım, ona bakarsan doktorluk daha kutsal, adam hayat kurtarıyor, ama o da kutsal sayılmaz, çünkü profesyonelce bir iş yapıyorsun, karşılığında para alıyorsun.
iyi olarak hatırlanan öğretmen sayısının kötü olarak hatırlananların sayısının beşte birinden bile az olmasından yola çıkarak böyle bir durumun olmadığını iddia edebilirim. zaten yok da. olsa olsa kutsalmış gibi davranmak vardır.
çalışmadan para kazanılan bir meslek olmasından mütevellit işsizler için oldukça geçerli bir düşüncedir.
harika bir olay; senenin üç ayı boşsun gez toz eğlen maaş ayın onbeşinde bankada. senenin üç ayı yatarken para kazanan başka meslek erbabı tanımıyorum.
ha bir de hala kemalizmin azat kabul etmez kulu sağcı öğretmenler mevcut maarifte aman yarabbi.
kişilik denilen şey, insan beynine açılan küçük başlıklar ve o başlıkların giderek gelişmesidir.
okula başlayıncaya kadar anne- baba, okula başlayıncada öğretmen tarafından açılır o başlıklar. tabi birde istemsiz gelişen çevre faktörü var.
öğretmenler hep öğrencilerin beyinlerine doğru başlıkları açmaya ve onları geliştirmeye çalışır. anne baba ve çevre buna ayak uydurursa karakterli dürüst bir insan çıkar ortaya, yok ayak uydurmazsa karaktersiz, şerefsiz biri çıkar ortaya.
evet öğretmenlik kutsal bir meslektir. çünkü yetişkin her insanın gösterdiği her iyi davranışta ya doğrudan yada dolaylı yönden bir iz vardır öğretmenlerinden.
En az 5 sınıfın dersine girse 30 öğrenci olsa 150 kişiyi eğitmeye ve onlara bir şeyler öğretmeye çalışan insan kutsaldır hatta gözümde tanrıdır. Kim kendi kanından olmayan çocukları sabırla ve sevgiyle eğitmeye çalışır öğretmenden başka? Bir çocuğu bile eğitemeyen aileleri görünce.
bu algı bir zamanlar vardı. özellikle köy enstitüleri zamanında. öğretmen bir zamanlar her şeydi. her şeyin bilgisini alır ve yeri geldiğinde kullanırdı. ancak şimdi eğitimle içli dışlı biri olarak söyleyebilirim ki öğretmenler artık maaşlarının ve rahatlarının derdinde. hepsi olmasa da ciddi bir kısmı böyle. zaten çoğu işini bile sevmiyor, çocukları sevmiyor. yani artık öğretmenlik kutsal falan değil. çünkü hem alan bilgisi yönünden hem de genel kültür yönünden çok çok zayıflar.
