Güzeldir. Bir sınıf öğretmeni adayı olarak öğrenciler ile ilgili konuşurken bile hep çocuklarım diye hitap ederim. Şimdiden sahipleniyorum. Bizim ülkemizde artık ogretmenlere saygi az bu da maasliyla doğru orantılı sanırım. Ancak para değil işini severek yapmak önemlidir. Ben çocuklarımin temelini oluşturacağımı biliyorum ve lafta değil gerçekte öğretmen olunması gerektiğini savunuyorum. Bir öğretmenseniz "nasıl olsa maasim yatıyor." Demeyin asla. Sizin bir eksikliginiz o çocuğun hayatına sebep olabilir. Bilinçli olmak şart.
şöyle bir entry lere göz gezdirdim de ne kadar kötü sözler sarf edilmiş, bir kere daha üzüldüm.
çok şey sayarım burada gerek arkadaşlarımdan gerekse kendi fedakarlıklarımdan örneklendirerek ama...anlatmaya değmez. o çok bulduğunuz paradan mesleğini seven bekar öğretmenler evlatları yani öğrencileri için harcar, onu söyleyeyim yeter. sadece parasını değil, zamanını da harcar.
gelecek anne, baba ve öğretmenlere emanet...anne olmak nasip olmayacak bana; öyle hissediyorum. bir dolu çocuğum var işte. öyle de seviyorum onları. gerçi benimkiler 14-18 yaş arası ama...bana göre gene de çocuk.
bir hayat paylaşmayı düşlediğin kişi bile tatlı dille uyardığın halde, yorum yapmak istemediğin halde bir sürü kırıcı söz ediyor mesleğine dair...yeri geldi, bunla da karşılaştım.
inşallah toplumu daha iyi eğitebiliriz. 24 kasım yaklaşıyor, mezun öğrenci haricinde hiç kimseden gelen hediyeyi kabul etmedim, en büyük hediyem her gün karşımda duran çocuklar oldu. akşamımı da hafta sonumu da onlarla geçirdim. bir tek, onlar iltifat edip güzel sözler sarf edip ardında durabildiler. onlardaki masumluğu kimsede göremedim.
fazla parada gözüm yok. ders verdiğim öğrencinin evine giren para belliyken ben daha fazlasını isteyemem. hatta yarısını da kazansam gene aynı heyecanla yapardım mesleğimi.
aslında yapılabilecek en eğlenceli işlerden biri, tabi bazen ağlanacak hallere de gülüyoruz ama o çok başka. alışınca da bağımlılık yapıyor, okula gitmeyince boşluğa düşüyorsun çünkü senin anlattığın dersi sevmese de senin hatırına öğrenmeye çabalayan genç insanlar oluyor karşında. mesela geçen cuma derslere giremedim, çünkü 1 metre yakınımdakiyle bile anlaşabileceğim kadar sesim çıkmıyordu, okulun bahçesinde topla oyalanıyorlarmış ben gittiğimde, beni görünce "oreja hocaaam dersiniz bize şimdi, ne zaman gireceğiz" diye hep bir ağızdan bağrışmaya başladılar, belki bazılarına göre saçma ama böyle şeyler bana kendimi iyi hissettiriyor. hani anne/babaların gözünde evlatları hep çocuktur derler ya, onun aslında ne kadar doğru olduğunu keşfediyorsunuz çoğu zaman da. geçenlerde ufacık bir alıştırmayı eksiksiz tamamladığı için yıldız çizmiştim birisinin kitabına, ama olay oldu; sözde büyümüş olan öğrencilerim birinci sınıftaymış gibi yıldız savaşlarına tutuştular.* yarın gideceğim mesela, hasret sözleri havada uçuşacak, makyajıma övgüler yağacak vs. çünkü o uzak köylerdeki bütün çocukların hepsi benim öğrencim, bizim hayatımız olabildiğince gerçek, ya sizinki?
sevginin ne olduğunu öğrenmektir öğretmenlik. ufacık çocukların sizi koşulsuz şartsız sevdiklerini görünce hayat iyi ki bu kadar güzel dediğin andır. mutlu olmaktır. bazen dayanılmaz baş ağrıları çekmek , eve gelince ufacık bir sese bile tahammül edememektir. ama ertesi günü iple çekmektir okula gitmek için. senin payın olan insanların iyi yerlere geleceğini düşünüp sadece bununla mutlu olmaktır. bazen öğrencilerinin yaşadıklarını görüp insanlığından utanmaktır. küçücük yürekleriyle taşımaya çalıştıkları acıları görüp bende insan mıyım demektir... ama ne olursa olsun ışık olmaktır onlara. en sinirli olduğun anda bile ufacık bir gülümseme görmek yeter dünyaların senin olması için. çok seviyorum ben mesleğimi. elimden geldiğince yapmaya çalıştığım mesleğimi iş olarak değil ev olarak görebiliyorum. bu bile yeter bana.
zalim olarak zaten arsızlığın doruklarındaki liselileri adam edemeyeceğiniz yetmediği gibi üstüne sinir hastası olursunuz. bırakın oluruna. ihtiyacı olan bilgiyi sizden kapar bir şekilde.
türkiye şartlarında en zor başarılabilecek işlerdendir. atanmayı kastederek söylüyorum tabi ki. yoksa özelde de öğretmen olunabilir evet. yalnız diploma almak veya birkaç kişinin karşısına çıkıp ders anlatmak öğretmen olmak değildir onu da belirtmekte fayda var.
Sabır meselesi. Daha bölümünü okurken bile "bizim çocuğun ingilizcesi zayıf, ona öğretsene" diyenlerden sıkıldığıma göre öğretmen olunca ne olur bilmem.
Sanki elimde sihirli değnek var, çocuğun üstüne abra kadabra yapıyorum ve çocuk ingilizce konuşmaya başlıyor (!)
aldığı para ve tatil üzerinden hesap yapılan millete dert olan meslektir. az kaldı gençler siz çalışırken ben 2 aylık tatilimi yapıcam parada tıkır, işimi de severek yapıyorum siz kına yakın ben paralarımı yicem.
Çok güzeldir. Atandığından beri teog sınıflarına giriyorum şu an 3 yıl sonra ilk kez 5 lere girdim şu an Sınıfı görmenizi isterim parmaklarımızı sayarak toplama çıkarma yapıyoruz ve hepsi yüksek sesle saydıkları için saydıklarını unutuyorlar Ahahaah biri küstü çünkü arkadaşı parmaklarını karıştırmış.şu an yıldız kapmak için koşturuyorlar. Yok böyle sevimlilik.
