normal biri gibi değil de, bir it kopuk, bir serseri gibi davranmanız halinde tepki çekmeniz, yadırganmanız demektir.
evet şöyle bir anımı aktarayım...
sene 93, yani pek çoğunuzun henüz dünyaya gelmediği bir sene. 1993, o zamanlar lisedeyiz, 2-3 arkadaş cuma gecesinden istiklal marşını söyleyerekten deplasman otobüsüne kapağı attık okul üniformalarıyla.
daha doğrusu okuldan çıkış saatimiz 18.00 falan, ertesi gün de inönü'de beşiktaş-bursaspor maçı var ve otobüsler gece 23.00 gibi kalkacak, biz de eve gitsek ailemiz nasılsa izin vermez diye, okul çıkışı direk teksaslı abilerimizin yanında aldık soluğu, gece yarısına kadar içtik, sonra otobüslere.
otobüste ayıp söylemesi cigaralık da içtik.
evet içtik amına koyayım, aradan da geçmiş 22 sene, cinayet işlesek zaman aşımından düşer zaten.
her neyse,
saat 13.00'tü maçın başlama saati sanırım, maç oynandı, bitti, berabere kalmıştık, zaten maçı lamba gibi kafayla izledik, maç sonu da kavga çıktı, tek tek topladılar alayımızı.
grubun göze batanlarını beşiktaş karakoluna aldılar, bizi de bir pejo minibüsle levent karakoluna götürdüler. sanırım yaşımız 18'den ufak olduğundan bizi levent'e götürmüşlerdi.
levent karakolunda 30 kişi kadardık. biz okul üniformamızlaydık hala.
sanırım karakol amiri olan 3 yıldızlı bir komiser karşısında dizilen bizlere baktı, bir ton sövdü, saydı, tatava yaptı, derken okul üniformalarıyla bekleyen biz 3 arkadaşa doğru geldi, uzun uzun süzdü bizi. "siz okuldan mı kaçtınız lan?" diye sordu. "hayır" dedik.
yanımdaki arkadaşa babasının ne iş yaptığını sordu, "tamirci" cevabını aldı, bir diğerinin babası da tofaş'ta çalışıyordu. sıra bana geldi, "senin baban ne iş yapıyor lan" dedi, "öğretmen" dememle kafamda şimşekler çakması bir oldu.
herif bana öyle bir koymuştu ki feleğim şaştı.
"ulan öğretmen çocuğu olacaksın bir de zibidi, tu sana" diyerek bir tane daha koydu bana. allahtan annemin de öğretmen olduğunu söylemedim. zaten sormadı da, sorsa demek temelli sikecekti bizi.
her neyse, işte bu da böyle bir anımdı.
yani orada 30 kişi içinde tek dayak yiyen bendim. dönüş yolunda paso taşak geçtiler benle.
o günden sonra da bir daha ortamlarda, daha doğrusu bu tip ortamlarda öğretmen çocuğu olduğumu dillendirmedim hiç. soran olursa "serbest meslek" dedim hep.
gurur duyulacak anne baba demektir.
sosyalleşmekten çok ders çalışmak demektir.
yaramaz çocuk olamamak demektir.
kurallara uymak demektir.
eve getirilen çiçeklere, gidilen veli evlerine ve faranjite aşina olmak demektir.
efendi olmak demektir.
adam olmayı gerektirir...
Ben ilk okuldayken öğretmenim annemdi.Torpil dimi ? He torpil, öğretmenimin annem olmasi o zamanlar evde tek kalamadigim için okulun son gününe kadar okula gitmek demektir, davranışlarınla örnek olmak zorundasin yoksa bir ceza bir kötü not aldığında senden önce öğrenecek bir annen var okulda, kandiramamak değil tenezzül bile edemiyorsun buna.Veli toplantısına gerek kalmadan her şeyi biliyor olmasi demek,aslında bu iyi bir şey haber verme derdi yok.ilk okul bir olduğumuz zamanlarda arkadaşlarının sana ilginç bakması demek bu başta hoşuma gidiyordu ama sonra gıcık olmaya başlamıştım.Daha sonra seneler geçti ben başka bir okula geçtim ordaki öğretmenim de annemin arkadasiydi, sictik yine yani.Her neyse lafı fazla uzatmayacagim.Öğretmen çocuğu olmak demek yük demek ,baska hocaların seni süzmesi demek ,kandırma şansının olmadığı bir veli demek.
okulda dediğin her kelimenin evde de hesabını vermektir.
annenin ''gün''lerinde okuldaki öğretmenlerim kim-kiminle-nerede-ne zaman-ne yapmış içerikli magazinsel haberleri duyup,sırlara vakıf olmaktır.günden sonraki ertesi gün okulda öğretmeni ni görünce ''n'aber ahmet amca/ayten teyze '' dememek için kendini zor tutmaktır.
yalnizliga mahkum olmak demektir. her seyi kendin ustlenmektir. Annenin ogretmenler odasi gerginlikleri babanin toplantilari.. tum bunlr mizantropiye giden yollar.
7 sülalesi öğretmen biri olarak ilk öğrendiğim şey : en başta öğretmenlerine saygılı olmalısın. sen öğretmen çocuğusun. sen saygısızlık yaparsan başka öğrenciler de senin annene babana saygısızlık yaparlar. sen örnek olmalısın.
ailenin seninle başkalarıyla ilgilendiği kadar ilgilendiğini hatta belki onlara biraz daha fazla ilgi gösterdiğini görürsün sonra alışırsın ama. mecbur. torpil diyenler olmuş ne kendime ne arkadaşlarıma torpil yapılan bir durum görmedim. hatta bursluluk sınavına maddi durum tespiti sebebiyle girmezdik. onda da kıl payından giremezdik zenginlikten değil.
şimdi de burada öğretmenlerin arkasından nasıl da nankörlük edildiğine şahit olup gene saygı duymaktır. Çünkü böyle öğrendik.
Baskı altında olmak demek birazda.
Eğer söz konusu anne veya baba ile aynı okulda okunursa tabii.
insanların arasına çok karışılamaz ilk başta, yaramazlık (?) yapılamaz.
eğer kişi başarılıysa zaten genelde direk torpil damgası yer.
yapılan her hareket öğretmenler tarafından özel incelenir veliye söylenir.
Aile notlarla aşırı ilgilidir.
Kişi kimin gerçek arkadaş olduğunu, kimin sadece çıkar için yanında olduğunu anlayamaz ve herkesten soğur artık.
Okulun en güzel kızı ile arada ilişki sinyali bile olsa gidilip kıza 2 3 koca sene açılınamayabilir,
Hatta o bakıp gülerken bile yüzünü çevirir bazen insan, çünkü sizden istenenlerin dışındadır bu konu.
Siz örnek bir robotsunuzdur ve böyle bir olay başınıza baya sorun açar.
Hatta öyleki yıl sonunda, baloda en şık kişilerden biride olsanız öylece oturup asiti kaçmış kola içerek milleti seyredersiniz.
Kişi ne kadar özgüvenli vb olsa bile içten içe farklıdır biraz.
Bu kötü anlamdadır bazen.
Ayrıca başarınız yetersiz gelir insanlara, eğer çok başarılı olmazsanız, çok olumlu olmaz.
Kısacası zor tarafları da boldur.
Herzaman en çok çalışan, en başarılı sen olmak zorundasin demek. Tembellik yapma şansın yoktur. Çünkü aynı okulda olmasan bile öğretmen çevresi birbirini tanır, yanyana gelindiğinde ailenin övgü cümleleri duyması şarttır.
torpille sınıf geçmek, diğer öğrencilerden zorla toplanan paraları harçlık yapmak, okulda serbestçe kırıp dökmek, yatarak para kazanan ana-babasını kutsal bir iş yapıyor sanmaktır.
Sandığınız gibi her halükarda kayırılan ve göz bebeği olan çocuk değildir...
2. Sınıf vatandaşı gibi muamele gören ve diğer öğrencilere göre "nasıl olsa anasıda babasıda öğretmen, anlar halimden" diyerek daha az özen gösterilen çocuk olmak demektir.
Öğretmen olup ana baba olanlar bilir. Siz bilmesenizde olur nankörler.
daha kötüsü sağlıkçı cocugu olmaktır.karnım ağrıyor okula gıtmeyım dıye yalan atamazsınız hemen ılacı verırler.atesım var dedıdıgınızde ılacı verırler.
