severek taşınması gereken izlerdir. çocukluğu çocuk gibi yaşadığının haylazlığın kanıtıdır. dizlerde, kaşta, dudakta heryerde olabilir. ama en çok rastlanan, erkeklerin saçlarını kısa kestirdiğinde ortaya çıkan ince, üstü saçsız şeritleridir.
en fırlama çocuklarda tek tük görülürken, ebeveyn yardımıyla sokağa çıkarılan, gözebebeği gibi korunan çocuklarda dakkasında oluşabilen yara berelerdir.
çocukluğumda sokakta saatlerce maç yaptıktan sonra eve bacağım kanlar içinde gelmiştim ve annem direk pansuman falan yapmıştı ve dışarı çıkma demişti. ama nerde bende nasihat dinleyecek akıl. maç için bekliyolar diye çıktım aynı yaranın üstüne kapıdan çıkar çıkmaz birdaha düştüm. o günden beri diz kapağmda o iz durur öylece. ve her baktığımda büyük sözü dinlemenin önemini anlarım. *
çocukluğumdan kalan kolumdaki sigara yanığı izi. işkence falan değil.
bir yaz gecesi terasta dayımın dibinde otururken yanlışlıkla olmuştu. tamamen benim sakarlığımla oluştu. canım dayım nasıl korkmuştu bana bir şey oldu diye. ben o gece bu yarayı çok sevmiştim. bir yıl sonra dayım öldü. ondan geriye bu yara izi kaldı bana.
annemin 'ah sen ne yaramazdın. kaç çocuk büyüttüm ama hiçbiri senin kadar çektirmedi bana' dedikten sonra bütün o küçüklükten kalma izlerimi görünce 'baaak bunlarda yaramazlığının kanıtları işte' dediği izler.
mutluyum ben izlerimle hiç değilse istediğim her şeyi yaptım.
surat civarında, görülebilir bir yerdeyse her gören sorar bu izleri.
hemen çenemin altında, bir yara izi de bende var.(#10783421)
sadece babaanneme bile on kezin üzerinde anlatmışlığım vardır hikayesini.
unutuyor kadıncağız her seferinde. ve her seferinde telaşlanır "orana n'oldu?" diye. *
insanın saçma bi coşkuyla gösterip anlattığı yaralardır. "bak işte şunu da.." şeklinde uzun uzun anlatılır. demişken uçarak yere yapıştığımda dizimde kalan hatırasından ya da koca makasla keserek bi kısmının sallanmasını sağladığım parmağımdan bahsetmiş miydim? ya da..
