tanım: çocukluğunda, gelecekte birer beyaz kadın taciri, belki bir uyuşturucu baron u olacaklar için altyapıyı içten içe oluşturan düzenin bizlere benimsetilmesi.
gelelim asıl konuya...
birkaç örnek ile size, çocukluğumuzda bakkaldan çakkaldan belki köydeki haftada bir gelen anadol marka station vagon arabasıyla seyyar bakkaliyeden aldığımız ve yiyip içip kullandığımız şeyleri düşündünüz mü hiç?
bir leblebi tozu vardı ki, yaşama zorluğunu 2 ye katlardı. 9 yaşında leblebi tozu yiyen bir er kişi ileride 100 doları sarıp çok rahat kokain çekebilir. biz leblebi tozuyla buna alıştırıldık.
bir zamanlar futbolcu kartları vardı, son rakamları denk gelirse karşıdakiniüterdik. bir nevi pişti idi... ama o pis bakışlar sanki bir poker face ustası, kaybedendeki deli cesareti varını yoğunu kaybetmiş, intahar edecek bir zamanların para babası tripleri bu oyunu bir kumarhane bataklığına çevirmişti.
bixi kola diye bir karışım vardı ciğerimizi siken*. içindeki şeker moleküllerini çıkar j&b halt etmişti yanında, hem de öyle toblerone, 2 kalıp buz felan değil. bildiğin ılık viskiyi fondip etkisi...
tornet arabalar vardı, tekerlekleri 10 luk rulman... sanayi altyapısı, çalmak değil ödünç almak alışkanlığını verdi bize. tekerlekler dağılır, alt mahallenin piçinden ödünç alınırdı.
5 katlı plastik toplar vardı, yalanı öğretti bizlere. 5 katlı top mu olur amk demedik, mübalağa sanatının ilk beyiti idi bizlerde, nice yalancı siyasetçiler, iş adamları çimlendi bu tohumla.
bir cengiz kurtoğlu vardı 80 ortası neslin ortaokul ve lise 1-2 yıllarını sikip atmıştı 1999 depremi ile beraber. hain gecelerde deli yangınlarımız vardı, kadehleri şişeleri kırıp giderdik...
he birde;
kokulu silgiler vardı arı mayalı... sarı renk mavi renk mis gibi kokulu... bu silgiler de ilerideki tinerci, balici gençliğin altyapısıydı aslında...
manik depresif edit: işte biz kaybetmeye o ilkokuldaki silgilerle başlamıştık. belki sadece kaybedilen silgiydi belkide koskoca bir yaşam.
