insana gerçektende büyüdüğünü hissettiren, artık o eskiden mahalle köşelerinde saklambaç oynadığınız arkadaşlarınızın, o eski ahmet, o eski hülya, o eski murat, o eski piç ali olmadığını farkettiğiniz andır. gerçi okuldu, işti vb. dağılırsınız başka başka diyarlara. facebook denen zımbırtı sayesinde öğrenirsiniz arkadaşlarınızın çoğu evlenmiş, hatta bazılarının çocuğu bile olmuş. geçenlerde ortaokulda sırılsıklam aşık olduğum kızı elinde bebeğiyle gördüm. içim burkuldu sözlük. yutkunamadım..
çokta uzun olmayan bir süre sonra torunlarını sevmeye başlayacağım arkadaşlarımdır. uyuz oluyorum zaten alayına kamillerin biz daha dünya evine giremedik ( tamam kendi beceriksizliğim ancak genede işte ) bunların hepsinin ellerinde 1-2 çocuk geziyorlar mahallede. birde selam falan veriyorlar utanmadan *
son bir ayda ikisi birden evlendi. okey masamdan bir anda iki kişi birden gitti amk. kolay mı lan okeye adam bulmak. hiç mi düşünmediniz beni şerefsizler.
- sen ne zaman evleniyosun bir sen kaldın aramızda?
+ bunun araştırmasını mı yaptınız lan.
- neyin abi?
+ arkadaşlar arasında kim kaldı evlenmeyen diye. Ulan neden yapıyosunuz bu şekilde araştırmalar takıntılı mısınız oğlum siz.
- kızdın mı lan?
+ ya ne alakası var. ne kızıcam yürü git allah aşkına. ben öyle şeylere takılacak adam deği
Üniversiteyi bitiren her gencin girdiği korkulu süreç. Hele sosyal medyayı aktif kullanıyorsanız her gün yeni bir evlilik haberi alırsınız. insan "acaba ben de mi sorun var lan?" diye strese giriyor.
