ne ara bu kadar taş kalpli olduk biz. ne kadar aldırdık tüm duygularımızı. ah filistin. Philistine...
biz biri ölürken üzülürdük. iki cephe arasında ateşte kalan yaralı düşmanı bile ölmek pahasına sırtlayıp kurtarmaya çalışan bir ecdadın evlatlarıydık bir zamanlar.
şimdi yazılanları okuyorum, utanıyorum.
iyi olmuş diyen var yahu. neye iyi olmuş? gecenin bir yarısı evleri mezar olan insanlara mı? annesinin koynunda ölen çocuklara mı?
onları geç, onlar melek şimdi, cennetteler. asıl bize yazık oldu gençler. nasıl vereceğiz hesabını bunca zulmün.
çocuklar ölüyor. sen 80 yaşında olsan bile konduramıyorsun ölümü ya kendine, oradaki çocuk ne yapsın işte.
bir hikaye vardır ya hani.
" Hz. ibrahimi atmak için büyük bir ateş yakılır. Bu esnada bir karınca su taşır. Yolda giderken karşılaştığı karıncalar nereye gittiğini sorarlar. Karınca, Hz. ibrahimi atacakları ateşi söndürmek için su taşıyorum diye cevap verir. Soruyu soran karıncalar gülerler; Senin götürdüğün su, o kocaman ateşi söndürmeye yetmez ki derler. Olsun der karınca, ben de biliyorum yetmeyeceğini; ama hiç olmazsa safım belli olsun...
burda yazmak o bir su damlasını ateşe taşımak gibi biliyorum.
çarşı sloganıdır. masum insanların ölümüne sırf içlerinde teröristlerde var diye üzülmemek, arap diye boş verin demek vicdansızlıktır. ölümlere üzülürken bile taraf seçiliyor, ırkçılık yapılıyor. vicdansızlık yapmaya çalışmayın, bakın çalışmayın diyorum çünkü biliyorum ki bunu diyen insanlarda üzülüyordur ama o kafalarında olan ırkçı düşünce bunu arka plana atıyor. samimi değilsiniz amk ciddiyim değilsiniz, üzülmedim diyene inanmıyorum. tamam lan de ki gezide ölenler de çocuktu, neden onlara ağlamadınız? isyanın olsun buna, bunu bende söylüyorum o yobaz orospu çocuklarına ama siz aynısını yapıp üzülmez, ses etmezseniz, işte sizde orospu çocuğu oluyorsunuz.
ölüyorsa masum, dili, dini, ırkı olmaz. hele bebeklerin hiç olmaz.
