bizim toplumumuzda baba "otorite"dir. sert mizaçlı, seven ama belli etmeyen, mesafeli... günümüzde henüz yeni jenerasyon babalar çocuklarına sevgisini, ilgisini daha çok belli etmeye başladı sanırım; annesiyle birlikte bebeğinin bezini değiştiren; bebeğine mama yediren, onunla daha çok vakit geçirmeyi yeğleyen baba modeli... sabahları bebeğinin yanağına bir öpücük kondurup da başucunda "günaydın babacığım" sesi ile uyanmanın hazzı tartışılmaz çünkü biz öyle büyümedik hep mesafe vardı aramızda babamızla. ya da "hadi sarılıp yatalım babacığım" çağrısıyla sihirli cümleyi "seni seviyorum"u kulağına fısıldadiktan sonra bebeğinin, yanaklarını avuç içlerinin parantezine alıp uykuya çekilince göz kapaklarına yerleşen huzuru izlemenin tadı ne kadar mükemmel değil mi?
çocuğun babasıyla kurduğu ilişki ve içinde bulunduğu etkileşimin bilincinde olsaydı babalar; ve çocuğunun ileriki yıllarda karşı cinsle olan, eşiyle, patronuyla, arkadaşlarıyla ve çalışma arkadaşlarıyla kuracağı ilişkiyi de belirleyeceğine etkisi olduğunun bilincinde; mavinin neden mavi olduğunu, kışın havaların neden soğuduğunu, kuşların nasıl uçtuğunu en baştan öğrenmenin baba sevgisiyle... ve birlikte coşmanın heyecanını tatmak ne ne güzeldi oysa ki, o mesafeler konulmasaydı keşke.
daha cok anneleriyle vakit geciren cocuklarin babalarini sadece aksamlari gormeleri ve
aksam isten yorgun donen babalarinin ufak birsey yuzunden sinirlenmeleri olabilir.
zamanında dört çocuğuna aynı anta tokat atabildiğine şahit olunduğu için olabilir mesela, ya da "ben sana evde gösteririm" dediğinde gerçekten gösterdiği içinde olabilir.*
babalarımıza göre annelerimizin daha merhametli olduğunu hepimiz biliyoruz babalarımız acımıyor dalıyor ekme tokat artı annelerimizin babamız kadar güçlü olmamasıda ayrı bir etken bence. bir keresinde babam gözümü morartmıştı ama haklıydı, suçluydum.
daha konuşmayı yeni yeni öğrenen bir bebeciğe bile ilk öğrettiğin oyun;( işaret parmağınla avcuna vurarak) ''baban gelsin duuur dur anlatacam biiiir biir''şeklinde olursa çocuk korkar tabiki.
-baba göz kapaklarını kıvırıp öcüleşirse
-baba kızı 2 yaşındayken 2 yıldır hiç kesmediği bıyıklarını keserse
-baba gözlerini açıp kapatarak gümbür gümbür diye sesler çıkarıp şimşek taklidi yaparsa
korkar işte.*
baba güçlüdür, hatta çocuğun gözünde en güçlüdür, arkadaşlarına, benim babam senin babanı döver diyebilecek kadar güçlüdür. Evin rızkını temin eden geleneksel türk ailesinde reis olan baba hali ile tüm kararları verir, her ne kadar demokratik bir aile de olsak, herkesin oyu bir, babanın oyu birey sayısı artı birdir, dolayısı ile baba ailenin de en güçlüsüdür, bağımlı yaşayan çocuk, vaktini genelde annesi ile geçirdiğinden ve yaramazlık hususunda anneden yenen dayaklar neticesinde annenin az çok neler yaptığını bilir velev ki baba pek şiidet uygulamaz ve ondan gelebilecek şiddetin dozajının ne olacağını bilmeyen çocuk bu şiddetten korkar.
