insanın çocukluk evresinde bir şeyler üretme güdüsü ile beraber karşısındaki şeye olan duygusunu, düşüncesini belirtme amaçlı yazdığı; uyaksız, düzensiz, komik ve saçma fakat bir o kadar da masum ve safça olan şiirlerdir.
mesela küçükken yazdığım bir şiir:
babam babam benim canım babam,
her gün işe gider babam,
giderken üzülürüm
gelirken sevinirim.
evde yufka bulunmaz mı?
vitaminden alınmaz mı?
beni aç bırakan
yarın kapıya koymaz mı?
aç bir insan söyler bunu,
karıştır suyla 3 bardak unu.
istemem bir daha anne senden
börek mörek içerim su. *
bir börek için bu kadar methiye diz, anneye ver, ağlayıp duygulanıp börek yapacağına, yatsın yerlere kapanarak gülsün. hayat mı lan bu! hala saklanır o saman kağıt.
aile teması olur genelinde . vay annem şöyle yemek yapar , vay babamın bıyığı , vay abim az piç değil ha , vay ablamın makyaj koleksiyonu falan diye gider..
