çocukluktaki düşüncelerin zamanla başkalaşmasının getirdiği durumdur. çocukken çok iyi anlaşılan kişiye yabancılaşmak, doktorculuk oynamak ile trafik kazası geçirmek arasındaki farkı anlamakla eşdeğerdir.
yengemle ben küçükken çok iyi anlaşırdık;oyunlar, hikayeler, süsler, püsler.. ama ben büyüdükçe kavgalar başladı.. ve şimdi pek aramam, sormam çünkü anladım ki o hep çocuk kalmıştı; hep hata yapar, düşüncesiz hareket ederdi. artık silindi gitti benim için. nefret değil, sadece değerini yitirmek.
arkadaslar nar ekşisi gibidir. bazen yaptıgınız salatayı güzelleştirirler; bazen de yenilmez hale getirirler. böylesi durumlarda hayattan cıkarmak dogru tutum olabilir.
