çocuk terbiyesinde çocukla iletişim en büyük faktördür. bununla ilgili bediüzzaman;
--spoiler--
evet, yüksek bir insan, bir çocukla konuştuğu zaman çocukların şivesiyle konuşursa, çocuğun zihnini okşamış olur. çocuğun fehmi, onun çat pat söylediği sözlerle ünsiyet(samimiyet ve yakınlık) peyda eder(ortaya çıkar); söylediklerini dinler ve anlar. aksi halde, o insanla o çocuk arasında bir malumat alışverişi olamaz.
--spoiler--
çocuğun terbiyesi anneye düşmüyor sadece, hatta babaya daha çok düşüyor babalık sadece evi geçindirmek rahat hayat sürdürmek yalnızca okul toplantılarına gitmek değil maalesef. özellikle de kız çocukları için. baba çocuğuna sevdiğini her fırsatta belli edicek ki çocuk gönlünü dışarda doyurmak zorunda kalmasın. şu sokaklarda yarı ciplak gezenlerin bi çoğunun öyle gezdiğini babası bilmiyor. bi çoğu babasından yeterince sevgi görmediği için surekli sevgili değiştirip o kucaktan o kucağa atlıyor. kaç yıllık gözlemim de beni haksız çıkarmadı. ayrıca dinen din eğitimi de babaya verilmiş anne şefkatli diye. babalar görevlerini adam akıllı yapsaydi şuan memlekette bu kadar dinsiz de bulunmazdı. çocuk terbiyesini annenin görevi sanıp çocuklarıyla araya mesafe koyan babalar yüzünden memleket bu halde belkide.
Yemeğini önüne getirdim, tamam.
Harçlığını verdim, tamam.
Kirlilerini tertemiz önüne koydum, tamam.
Sana, sana rağmen katlandım, eee daha ne istiyorsun?
Doğurmasaydın, onu isterdim.
