Babasına bile emanet etmek istemem. Sadece kendi anneme güvenirim bu konuda, zaten ona da en fazla 3-4 saat. Kimsenin benim çeyreğim kadar bile özenli davranacağını düşünmüyorum.
Bizim adana'da bir laf vardır, "Allah'ın oğlu inse" diye, ben o da inse emanet etmem. Çocuk kimseye emanet edilmez. Hele ki bu rezil, bozuk memlekette, annesi bakmalı. Net.
Bir tanıdığım çocuğuna aşırı düşkündü. "Kendi anneme bile güvenmiyorum" diyordu sürekli. Bebek 18 aylıkken annesi değiştirdiği bezi çöpe atmaya gitmişken 7. Kattan pencereden aşağıya düşüp hayatını kaybetti. Anne bana demişti ki "ben çok sakındım, çok da büyük konuştum."
Ama insanın elinde değil. Eskiler biraz rahat insanlar. Annemler de 10. Kattalar. Kuaförde 8 saat kaldım bir keresinde aklıma hiç iyi şeyler gelmiyor oğlumdan uzaktayken.
anneme, babama, kız kardeşime tereddüt etmeden bırakırım.
bunlara güvenmeseydim hayatımı, kendimi sorgulardım!
şun 3 isimde tereddütte kalıp güvenmeyen'in yaşamında sorun vardır ve ne kadar üzülse yeridir!
