ilkokul 4,5 ve ortaokul6,7,8. sınıflarda resim ödevlerimi yapan ebeveynimdir. eli öpülesi, mübarek şahsiyettir (eğer sizin de "ruh hastası" - bu konuda ciddiyim- bir resim öğretmeniniz olsaydı anlardınız bu yardımın ne kadar önemli olduğunu).
çocuğunun ödevini kendisinin yapması gerektiğini bilmesine rağmen, evladının düştüğü çaresiz durumdan sonra vazgeçip ödevlere yardımcı olmaktır. ödevi yapma durumunda velinin duyguları epey karışıktır. mantık ödeve yardımcı olunmaması gerektiğini söylerken, duygular buna izin vermemektedir. ne yapsın ana yüreği işte..
