bir ülke gerçeğidir... aslında onun eksikliğinden çok toplumumuzun eksikliğidir. ona yardım edebilseydik böyle olmayacaktı. işsizlik... türkiye'nin kanayan bir yarası.
yıllardır yok bayramlık, yok adet diye diye milletin cebini siktiler attılar. yok kardeşim. anlamıyor musunuz?
şartlar ortada. ekonomik göstergeler ortada.
durumun varsa alırsın ama yoksa almazsın. ulan bayram geldi diye ne diye onca masrafa giriyorum. sabancı torunu olsam neyse ama ayakkabı çakarak geçimini sağlayan bir adamsam ne bu masraf?
çocuklar yeni elbiselerle, şık giysilerle mutlu olur ancak yetiştirme yurdunda büyüyen onlarca çocuk var. gitsinler, biraz değer bilsinler.
en azından açlıktan ağlayan çocuğunu doyurmak için marketten süt çalarken yakalanan babadan daha iyi durumdadır. beterin beteri var, halimize şükretmek lazım.
utanan babadır. aslında utanması gereken o değildir. devlet de değildir. ben de değilim, siz de değilsinizdir. her ağlayan babada utanması gereken, hepimizizdir.
en bayramcı olmasına rağmen bayramları bile sefalet ve yokluk içinde geçirtilen (hadi adama 12 ay açlık sınırının altında ücret veriyorsun ki o da iş bulabilmişse bari bayramlarda yap bir kıyak) güzel ülkemin alın teri öpülesi babasıdır.
büyük ihtimalle emeğiyle kazanan, haram parada gözü olmayan babadır..
yaptığı işten pek fazla şikayet etmeyen, şükretmeyi bilen babadır..
gece hayatı ya da zevk için eğlencesi olmayan, kazandığı parayı çok kolay harcayamayan babadır..
hayatın belirsizliğine karşı her zaman için tedbirli olmak zorundadır, insanların ne kadar acımasız olduğunu bilir kendi savunmasını oluşturmak zorundadır.. biriktirdiği parasının başkasına muhtaç olmamak için ya da bir ev almak için kullanmayı bekleyen babalardır..
ülkemin gururudur.. bayramlık alamasa da bir gün çocukları tarafından "bana neden bunu almadın, bana neden şunu almadın" lafını duymayacak babadır..
