dünyanın en acılı annesidir.
yıllarca çocuğunu büyütmek, okutmak ve eli ekmek tutar duruma getiren annenin her dakika azarlanmasıdır. ki anneye çok ağır gelen bir durumdur, belki annenin de hataları vardır( mutlaka vardır) ama bu hatalar hayatla kıran kırana savaşmanın getirdiği hatalardır. ama her dakika beni rahat bırak , benimle ilgilenme senden bıktım laflarını haketmiyordur.
ortadan kaybolmak mıdır acaba en güzel çare?
büyük ihtimalle çocuğunun ergenlikten çıkmasını bekleyen annedir. yoksa hangi insan evladı annesinden utanır veya hor görür. şayet yetişkin bir insan annesini hor görüyorsa, ben problemi annesinde ararım arkadaş. sorarım, nasıl bir dalkavuk yetiştirdin diye.
"ben bu filmi bir yerde görmüştüm" diye içinden gülen ve kendi çocukluğunu göz önüne getiren annedir. ergenlik döneminde adettendir, ebeveyni beğenmemek, her şeyin en iyisini kendinin bildiğini zannetmek, kendisi de geçmiştir bu yollardan şimdi büyüme sırası minik yavrusundadır. geçicidir bu durum bilir, üzerinde durmaz.
yüreği kırgın annedir.
ergenlik denen süreçte hiçbir şeyi beğenmeme durumu vardır ya, ebeveynlerde bu durumdan fazlaca nasibini alır.
herkesin başına gelebilecek bir durumdur hatta birgün annesini horlayan çocuğunda!
sen evladına "annecim öyle yapma, annecim böyle yapma." dersen tabi seni siklemez, aşağı görür.
ben küçükken yaramazlık yaptığımda babam beni "babacım öyle yapma ama..." diye uyarmazdı. "paroxysm! şımarıklık yapma!" derdi, gün boyu çıt çıkarmazdım. iyi ki de böyle yetiştirmişler beni.
