üniversiteye ilk gidilinip ilk kez yapıldığında sizi mutlu eden olaydır. içinizden vay be artık bende üniliyim çimlerde artizcene oturuyorum dedirtir. herkes bunu yaşamıştır ama bir zamanlar çömezdim damgası yememek için bu gizlenir.*
hala toprağın vücuttaki negatif elektriği aldığına inanıyordur. amacı bir kaç dakika öncesine göre daha mutlu olmak olabilir.
diğer bir ihtimal canı sıkılmıştır ama sırtını ağaca dayamadıysa kambur olma ihtimali vardır.
kıymetini bilsin. onu yapamayanlarda var. kastım üniversite okuyamayanlar değil. organize sanayi içinde okulu olup yeşile hasret olan ve bi bağdaş kurup fotoğraf çekilemeden okul hayatı bitecek olanlar. böhöö diye ağlayasım geldi.
