insanlık korosunun binbir çeşit makamını
Münir Nurettin okumalı aşkın alfabesiyle
göğe yükselen köhne minarelerden
aşk saçılmalı aşk hayata dair
Kolunda leylak kokulu bir hatun
Itri gelmeli şadırvanlı konaklardan
gökyüzü avazeler içinde kalmalı
Tek sazla cümbüş olmaz ısrarınız boşuna
bir yürek,bir yürek daha kalkınır dağlar
'Ses Salkımları' nın serin gölgesinde
ancak böyle çekilir dünyanın derdi
Karanfiller mevleviydi Edip Abi'de
rakının buğusuna gerekliydi yerçekimi
gün döndü, 'herkes kendi meyhanesinde'
Göz kamaştırıyor gülüşlerin görüntüsü
içinde şeytan olanlardan bize ne,
dalgaların perdahladığı kayalara yazalım:
'Doğrusu yaşamak isterdik hep birlikte'
Forslardaki yıldızlar dökülür bir gün
kendinden utanır mangallara maşa olanlar
hadi biz çiçek açalım Hüseyin Abi. **
