çevre etiği genel olarak insan ve doğa arasındaki ilişkilerin sistemli olarak incelenmesidir. çevre etiğinde temelde üç yaklaşım vardır.
birincisi insan merkezci etik. bu etik anlayışında protagoras'ın dediği gibi "insan her şeyin, var olan şeylerin var olduklarının ve var olmayan şeylerin var olmadıklarının, ölçüsüdür". doğaya insanın sonsuz kullanımına açık kaynak gözüyle bakılır. çevrenin bu sebeple korunması gerektiğine inanan yaklaşımdır.
ikincisi canlı merkezci etik. bu yaklaşım canlı yaşamını temel alan bir bakış açısı oluşturur. canlı varlıkların yalnızca insan için değil, kendileri için değerleri olduğunu ve bu sebeple onlara karşı sorumluluklarımız olduğunu savunur. buna göre insan doğadan üstün değil, canlı yaşamın bir parçasıdır.
üçüncü yaklaşım ise çevre merkezci etiktir. ekosistemi oluşturan canlı ve cansız tüm varlıkları temel alan bakış açısıdır. insan merkezci yaklaşımda "insana" ; canlı merkezci yaklaşımda "tüm canlılara" verilen değer, çevre merkezci yaklaşımda "doğaya" verilmektedir. çevre merkezci hukukçu olan ve 1960'larda walt disney prodductions tarafından mineral king vadisine yapılması planlanan kayak ve eğlence merkezi yapımına karşı bir rapor hazırlayan christopher stone mahkemede vekil olarak ağaçların hakkını savunmuştur. o'na göre, çocuklara, kadınlara, karaderililere, kızılderililere, hatta mahpuslara, akıl hastalarına ve hatta canilere art arda belirli haklar tanınmasından sonra, sıranın ağaçlara ve belki genel olarak doğaya gelmesi, insanlık tarihinin gelişim çizgisinin mantıksal bir sonucudur.
