+ buyrun çaylarınız.
- abi şekerleri geri alabilirsin.
+ neden ?
- kullanmıyorum da alabilirsin.
+ beni senin kullanmadığın 2 küp şeker mi kurtaracak lan.
- o anlamda demek istemedim abi.
+ o halde kalsın, sonra alırım.
Çayına seker atmayanların ne çok düşmenı varmış. Bir kere şekeri iade etmesek ya ziyan olacak ya da bi başkasının çayının yanında gidecek. Şeker zararlı birşey, tüketene, hatta abartıp çayını şerbet yapana biz birşey demezken, bir insanı şeker kullanmıyor diye neden düşman görürler anlamadım. Sen sekeri bırakmayı beceremiyor olabilirsin, bari bırakanı da rahat bırak ki çayının tadına varsın.
insanı şekilden şekle sokan triptir. ben de 3 yıldır yapıyorum bu işi. her çay geldiğinde trip atıyorum, 2 küp şeker israf olmasın diye, günde 10 bardak çay içiyorum, günde 20, ayda 600 şeker eder. yazık, günah israf değil mi? bunu bile trip olarak algılayan varsa diyecek bir şey yok. doğru 2 küp şeker kurtarmaz hiçbir şeyi ama en azından israf algısının yerleşmesi açısından çok önemli olduğunu düşünüyorum..
Yanında "Bunları da alabilirsiniz." diyerek çay kaşığını da uzatırım. Benim tribimdir. Çayın şekersizine alışmak ilk günler için zor iştir. Sen de başar sen de gir tribe şekerim.
trip çekmek istemiyorsanız doğrudan şekeri uzatıp almayınca 'aaa şeker atmiyon mu nası içiyon acı acı yeaa' demek yerine, şeker alır mıydınız diye sorun hayır gibi bir cevap alırsınız muhtemelen. bizi siz tribe sokuyosunuz pardon ama.
Cayi sekersiz iciyordur ve sekerin de ortalikta bosuna pislenmesini ya da ziyan olmasini istemedigi icin, yani insanligindan, sekeri iade ediyordur. Trip olarak gormemek lazim.
Bana yapıldığında "kalsın yaaa heheheh" diye o kasılmış eli havada bıraktığım triptir.
isrof mo ödölöm. Altı üstü bir kesme şeker sanki o kadar tutumlu aq. istiyor ki "Nasıl şekersiz içiyosun yaaaa ben yapamıyorum vaaallla helal olsun" diyelim.
