insanı mutsuz etmek için uydurulmuştur. Çalışan ve mutlu olan tek bi tanıdık yok. Herkes kredi, borç, harç ödemek için çalışıyor ağır işlerde. Bir aile kurmayı bile istemiyorum çünkü hayat arkadaşıma ayıracak vaktim bile olmayacak.
Yoruldum ya artık iş güç uğramaktan en iyisi kendi işini kurmak ama ne kuracağım. Bu işe girerken çıraklığı başkasının yanında atalım sonra yürür gideriz dedik dolar uçtu aq.
Sevdiğiniz hayatı yaşamanıza engel oluyosa çekilmez. Neyleyim ki başa gelen çekiliyor, bi şeyler başarmak isteyip fedakarlık yapmadan olmuyor.
Kardeşimi aradım az önce, cin içiyom dedi. Tek başına/ arkadaşlarıyla falan takılıyo sandım meğer annem babam hep beraber evde partiliyolarmış. Babamı aradım kafalar bi dünya muhabbete tutuyo beni. Kapatmasam 3 saat daha konuşcaz. Neşeleri bol olsun da of yani.
Ben de napayim işte çalışıyorum it gibi.
Güzel iş var mıdır sanmıyorum en nihayetinde içsel tatmin yaratan, taş üstüne taş koyduğunuzu hissettiren ve egonuzu okşayan işler ve başarılar dahi harcadığınız gereksiz enerjiden dolayı bi noktada keyifsizleşiyor. Fakat neyleyelim ki işin ucunda para var.
Ben mayıs başında antalyaya tatile gideceğim için şimdilik bu motivasyonla çalışıyorum idare ediyor.
çalışmak, çalışmak, çalışmak...
sonra aklına gelir diye yazmazsan aldanırsın...
aklına geldiğinde de kayıt altına alman gerekir. çünkü o, o vaktin icabıdır.
sonra o duygu ve fikri yakalayamazsın... kültür kandır; kana geçmiş, bünyeleşmiş fikir..
