işin kolay tarafı. işin zor olan tarafı çalışırken iş görüşmesine gitmektir. işin daha zor olan tarafıysa, 9 ay boyunca tişört jean geldiğin, kafana esince sakal kestiğin şirketteki direktörüne; kumaş pantolon, klasik gömlek/ayakkabı giyip abi benim öğleden sonra bir işim var diyip izin alabilmektir. amına koyayım ya. jean tişört giyip, izni aldıktan sonra giyineceğim böyle giderse.
gayet normal bir durumdur. her çalışan kendi kariyeriyle ilgili en iyi adımları atmak için çabalar, onun için çalışır. hali hazırda çalıştığın firma 2 birim maaş verirken arayıp bulduğunuz ve 2.2-2.3 birim veren firmaya niye geçmeyesin ? babamızın firması mı ki ihanet olarak algılayalım. işveren sana zam yapmamak için didinirken sen de daha iyi şartlar için çabalayacaksın elbet. kapital düzenin dişlileri bunlar. adam senin 2000 TL maaşını 2500 yapmamak için türlü marifetlerini sergiler, kafada şu sorular belirir; "ulan bu adama 2500 verene kadar 2 kişi çalıştırayım 1300er TL vereyim." işte bu sebeple sen de daha iyisini bakacaksın elbet.
çalışılan iş yerinde ortam ya da kazançtan dolayı mutlu olmamanın göstergesidir.
iki taraflı belirsizlik söz konusudur; zira yeni gidilecek işyerindede mutlu olunacağın garantisi yoktur.
gayet doğaldır, çalıştığın yerden memnun değilsindir ve rahat olabileceğin başka bir yeri ararsın, lakin çalıştığın yere işten çıkmadan 15 20 gün önce bildirmek lazım işten çıkacağını yoksa ihanet ediyormuş ya da etmiş gibi hissedebilirsiniz.
