Değişik teyzelerdir. iyi niyetli düşünüp kafalarına göre çok yanlış kararlar alıp, bu kararları eyleme döküp çok yanlış adımlar atarlar. Ve hiç hoş değildir bu durumda arada kalmak.
Bi abla var çalıştığım yerde. Benim bazı durumlarımdan da haberi var konuşuyoruz arada.. sever beni bende onu. Gayet iyi niyetli beni baş-göz etmeye çalışıyor. Şu kız nasıl düşünür müsün? Şu y de çalışan x in kızı var çok tatlı iyi bi kız bi bak beğenirsen konuşayım anasıyla fln diye. inatla reddediyorum. Olmaz, kaşı şöyleymiş, gözü böyleymiş(aslında hiç umurumda değil bu özelliklerde kalbi kırılmasın diye böyle bahaneler üretiyorum). Ama durum bambaşkaymış. Abla bana önerdiği iş yerinde çalışan bir kıza da benden bahsediyormuş arada. Artık ne anlattıysa ve ne dediyse..
dün geldi odama çöpçatan abla..
-roott senin evin var mı?
+hayırdır abla ev mi lazım? Eheh
-ya şey, ben z ye senden bahsettim. Yani sana sorarken arada da ona soruyordum. Düşünür müsün diye..
+ee..
-benim ailem ev ister, dedi. Bende geleyim sorayım dedim.
+ama biz konuşmadık mı abla olmayacağını söyledim ya ben sana.
-ya ne bileyim? Öyle işte.
+evi yokmuş de abla. Hatta niyetide yokmuş de. Kızı boş yere heveslendirme günah.
-iyi peki.
+bi daha da bana sormadan onay almadan kesinlikle böyle bi adım atma benim ağzımdan.
-tamam.
Diyeceğim şu. insanları zor durumda bırakmaktan başka işe yaramaz. Bu örnekte ben isteksizdim. Ama karşı taraf bunu bilmediği için. Yanlış düşünmüş olabilir. Çünkü olay yanlış aksettirilmiş. Ve bu çok kötü bi durum. Hiç hoş değil.
