her insanın mizacı farklı olduğu gibi, bölge bölge insanların karakteristik özellikleri de farklı olabilmektedir.
ortadoğulu da dostlarına ve insana karşı sıcakkanlı, merhametli ve samimidir. ortadoğulunun nüvesinde bulunan bu içtenliği çoğu yerde gözlemler, hala şaşırır kalırım.
misalen;
iftardan sonra teravih namazını ikame etmek için bir camiye erken gidip çayımı yudumlamaya başladım. sonradan 24 yaşında olduğunu öğrendiğim bir delikanlı yanıma oturdu. hem sıkıntı hem de ramazanın verdiği muhabbet ihtiyacı şunu doğurdu:
ben: iftardan sonra içilen sigaranın tadı da hakketen farklı oluyor ya.
delikanlı kafa salladı ve dedi ki:
- evet ama hava çok sıcak be.
ardından ne mi oldu ? çok bişe olmadı aslında. askerlik anılarını falan anlattı bana. bahçıvanmış. önemli olan şuydu. şu 2 cümleden sonra şöyle dedi:
- usta bize 2 çay. bendensin kardeş.
belki her dakika anadolunun heryerinde bu tip olaylar gerçekleşiyor. bizler de şaşırmıyoruz. çünkü şaşırma yetimizi maalesef yetişkinliğimizden sonra kaybetmişiz. ortadoğulunun halis muhlis sıcak çörek, simit, çay ardından sigara tadında mütevazi sofrasını görmezden geliyoruz. bizlere altın tepsi de sunulan "bana dokunmayan yılan bin yaşasın" psikolojisine giriyoruz.
hudutlarımızı, ve bu toprakların hudutlarını göremiyoruz. dolu dolu yürekleri hurafelere inanmakla suçluyoruz.
oysa karslı, şamlı, bağdatlı bu naif kardeşler bir gün yakacaklar kibritlerini, hiç olmadığı kadar ısıtacaklar bizleri. duamız. amin.
not: ortadoğulu dediysem kapsamalarım, anadolunun tümü, kuzey iran'dan suriye'ye... bi dakka ya ! tanıdınız siz onları. öyle di mi ?
