17 ağustos depremi anı yeterince korkutucuydu. Uykulu halimle yatağımdan babam kucaklayarak kaldırmıştı beni. beşik gibi sallanıyorduk. pijamalarımla ve yalınayak inmiştim aşağı. civardaki evlerin yıkılışına şahit olurken "anne ölecek miyiz?" diye sorduğumu hatırlıyorum. sonraki bir yıl psikolojik tedavi görmüştüm. hayatımdaki en korkutucu an işte o geceydi.
