bana ilkokul günlerimi hatırlatan kavgalarıdır. biri çıkıyor oradan türkiye'nin en iyi takımı diyor, diğeri türkiye'nin en çirkef takımı, diğeri takımına laf söyledikleri için hüzünlenip beddua ediyor. sözlüğün en büyük sorunlarından biri bana göre fanatiklik. takımının fanatikleri, başka takımın fanatiklerini eksi oya boğabiliyor, mesaj atıp sövebiliyor. futbol da hayatın bir parçası, hatta hayatı çekilebilir kılan bir parça ama bizim futbolla ilgili yapmamız gereken birbirimize laflar sokup, küfür edip, başka hiçbir şey yokmuş gibi bu konu hakkında konuşmak mı? ilkokulda tuttukları takım yüzünden kavga edenlerden tek farkımız, biraz büyümüş olmak ve yumruk yerine yazıların konuşması.
(bkz: fanatizmin zararları)
