aşti nin soğuk bankına oturmuşum, kulağımda ne çaldığını hatırlamadığım bir müzik saat sabahın 4ü herkes uyuyo, sırt çantam yanımda gözlerim açık, 48 saattir uyumamışım ve yemek yememişim, terk eden sevgiliden son bir umut var mı diye 8 saat yol gidip bir daha tekme yemişim ve tüm bunlar bir olmuş ben 3 saat sonra kalkacak otobüsü bekliyorum, karmaşık karanlık kasvetli düşüncelerle.
hayatımın en karamsar günüydü galiba. bu yüzden hiç sevmem aşti yi.