o kadar rahattı ki herşey benim için. okul evimin tam karşısındaydı. zil çaldıktan da sonra giderdim. yürüme yolu sadece 1 dk. öğretmenle birlikte giriyordum ya da hemen sonra, bu yıllar boyu değişmedi; onunla beraber girmemişsem kapıyı benim için aralık bırakırdı.
bizim zamanımızda uçlu kalemler yoktu daha yayılmamıştı. sınıfın çöp kutusunun etrafında, kızların kalem açma zamanları vardı. dersin ortasında 3-5'i toplaşır, onlar için vazgeçilmez bu hadise yapılırdı. sınıfın bütün dedikodularının döndüğü ortam. ne günlerdi..
