ödevlerini sürekli aksatan, 'tembel öğrenci' sıfatına yakından selam veren bir kız kardeşim var.
yapıyoruz ödevlerini. ertesi gün öğretmenden azar işitiyor ödevlerini tam yapmadığı için. sonra diyoruz ''hani başka ödevin yoktu?'' cevap vermiyor. ödevini not defterine yazmak yerine, aklında tutmaya çalışıyor. tabi ki bunu başaramıyor. bir değil, iki değil. her gün aynı sorun. en son, sesimi yükseltip bağırıyorum;
+ niye not defterine yazmıyorsun şu ödevlerini, ha?
elimi kaldırıyorum bir an sinirle. tam o anda şu cümle çıkıyor ağzından:
- ya napıyım? not defterimin kabı yırtık diye dalga geçiyolar hep benle.
şimdi yanlış anlaşılmasın, 'not defteri alamayacak durumdayız' gibi bir durum söz konusu değil. ama kardeşimin buna takılıp, bunu içine atması, sorununu kendi çözmeye çalışması ve başarısız olması iç burkan değil, dağlayan bir detaydır.
