Şimdi ödevimi yapmak varken ben yine senle konuşuyorum kendi kendimede olsa.. (:
Bana nasıl derin izler bıraktın unutulması mümkün olmayan..Yaptığın şeyler canımı acıtıyo,beni mahvediyo..Bana daha dün beni unuttuğunu düşünüyorum dedin.Bunları düşünüyo,bana bunları söylüyosa aklında hala bana dair bişeyler vardır diyodum.Ufacık bi ihtimal bile nasıl mutlu etmişti beni,nasılda sevinmiştim çocuk gibi..Şimdi bunları yazınca ne kadar acınacak durumda olduğumu görüyorum.Ama şu yüzsüz kalbim,utanmadan sana hesap sormaya cesaret ediyo..Ne haddime halbuki..Ama tutamıyorumki kendimi..
Bana bunları söyledikten sonra hanım kızımıza o güzel taş kalbini veriyorsun he ? Oda sana onun o sevdiğin kalbini 'koyuyor'..O kalplarinizi cidden birbirinize sokun..Ben senin yaptığının çeyreğini yapmadığım halde beni silebildin..Ben neden yapamıyorum peki ? 'SEViYORUM' çünkü.Bilirsin benim sevgim seninki kadar 'basit' değil.Kalbimi 'koyamıyorum' herkese..Heleki aklımda başkası varken.Bana senin kalbini seviyorum demiştin.Ama ne boktan bi sebepten bırakıp gittin.Neyse yine çok konuştum her zamanki gibi.Bunca şeye rağmen kızamıyorumki,kıyamıyorumki sana..
