Tanzimatla birlikte Osmanlı ülkesine giren bir fikir akımıdır. Batıdaki gelişmelere ayak uyduramayan osmanlının batının gelişmesinin sırrını öğrenme ve bu gelişmeleri ülkeye getirme çabasıdır. Bu dönemdeki bazı aydınlar batının sadece teknolojik gelişmelerinin takip edilmesini uygun bulurken bir kesim batının teknolojisinin yanında kültürünün de osmanlı ülkesine sokulması gerektiğini savunmuşlardır. bu dönemde batıdaki gelişmeleri ülkeye getirmek için bir grup aydın avrupa ülkelerine gönderilmiştir. ancak bu kişilerin çoğu oradaki rahat ortama kendilerini kaptırıp yaşamlarını bu ülkelerde devam ettirmişlerdir. geri dönenler ise teknolojik gelişmeler yerine avrupanın kültür yapısını osmanlı'ya taşımaya çalışmışlardır. bu dönemde özellikle istanbul'da birçok eğlence merkezi açılmış, giyim tarzı oldukça değişmiş, dini kaygılarından uzak dünyalık zevkler peşinde koşan bir insan topluluğu oluşmuştur. dinini gereğince yaşamaya çalışan anadolu insanı gerici ilan edilmiş, paraya ve kadına tapan, kuyruklu ceket giyen, papyon takan sosyetik kesim ise kendilerini çağdaş insan olarak nitelemişlerdir. Günümüzde de giyilen eteğin boyu kısaldıkça çağdaşlaşılmış olunacağına inanan, dinden olabildiğince uzak, sağını solunu bilmeyen, dünyalık zevkler peşinde koşan, çalışmayı enayilik sanan ve kendilerine bir yararları olmadığı gibi genç nesli de olumsuz etkileyen, bu nesli tembelliğe özendiren birçok insan vardır.
