"bitmek" eylemsellik babında hem bitişi hem de başlangıcı anlatır.
bu bağlamda tespitin solun zayıflaması ya da sola temayülün azalması olarak düzeltilmesinde yarar var.
ülkemizde hakiki manada solun tarihine bakarsak örgütlenme babında avrupa ve latin amerikadaki eşlenikleri bizim ile kıyaslanamaz bile. ülke menfaatleri için muhafazakarları iktidardan uzaklaştıran ordu kontrolünde yapılan şimdikinden çok daha demokratik anayasa ve seçim sistemi sayesinde işçi partisi mecliste temsil edilebiliyordu. yani bundan 50 sene önce bu ülkede radikal solcuları mecliste temsil eden bir partisi vardı.
sonrasında aynı ordu ülke insanlarının demokrasiye yeterince hazır olmadıklarına kanaat getirdiğinden midir? yoksa devleti yönetmeye talip olanların ülkeleinden çok kendilerini düşünmesinden midir? veya yeteneksizliğinden midir? veyahut basiretsizliğinde midir? bilinmez. bir muhtıra ve akabinde bir darbe ile solun önünü tıkamıştır. yapılan anayasada ne işçi hakları, sendikal özgürlükler ve örgütlenme özgürlükleri vardır ne de siyasi partilerin yapısını düzenleyen şekliyle sol kavramlarla yakından uzaktan alakalıdır. üstüne getirilen seçim sistemi de bunun tuzu biberi olmuştur.
kısacası bir noktadan sonra hemen her alanda olduğu gibi eller gitmiş mersine biz ise yine tersine.
ülkemizdeki solun bugünkü durumu için 12 eylül 1980 darbesiyle oluşturulan sistemin meyvesidir dersek yanlış olmaz.
bu günlerde 30 yaşında olan o nesillerin ve sonrasının genel durumu ortadadır.
bu arada 12 eylül darbesiyle solculuktan çark etmek zorunda kalanlara kızanlar da olabilir. Ama şunu unutmasınlar ki insanlar öncelikle kendi yaşamını daha iyi koşullarda devam ettirmek ister.
Elbette onlarda isterlerdi onursuz yaşamaktansa ölmeyi. nitekim bu yolu seçenler de azımsanamayacak kadar olmuştur. kimisi ülkeyi terk etmiştir, kimisi hayata küsmüştür, kimisi de insanlara ve elbette kimisi de ölümü seçmiştir.
hülasa herkes aynı değil. hem öyle olsa dünya daha yaşanılır bir yer olurdu.
konuyla ilgisi yönünden şunu da eklemek isterim; bu kalp seni unutur mu dizisindeki gibi değildir gerçekler.
