belki bir insan; varlığıyla mutlu eden. belki bir gündür insanın içini ısıtan; huzurlu ve sıkıntısız. belki bir kitap. çoğunlukla da müziktir aslında. ya da sevgilinin öpücüğü! tüm masumiyetin dışa vurumu ısıtır içinizi.
bir de bakmışsınız ki milat dediğiniz günden önce aslında içiniz zaten hep sımsıcakmış, o gittiğinden sonra soğuk gelmiş her şey. o varken her şey ne kadar da güzelmiş de siz bilmiyormuşsunuz. yani sizin bile gün ışığına çıkaramadığınız, insanın içinde hepten var olan ama farkedilmeyen sıcak bir duygu varmış. bunu illa kötü bir şey olduğunda değil de varken var olduğunu fark etmek önemliymiş. ufacık kötü bir şeyde bile yanında güvenli hissedebileceğiniz, sizi ve en önemlisi içinizi, her duygunuzu ısıtan birinin elini tutmakmış insanı mutlu eden, buymuş ısıtan.
benim artık ısınmıyor ne yazık ki. çünkü o artık yok.*
