hayat...
bir kez daha bana ihanet etti.
bazı seylerin hiç degişmeyeceğini kabul ettim
küçük beyinlerinizin benim ızdırabımı büyütmesine izin verdim.
ve o benim akıl saglığımı kimyasallara baglı bıraktı.
evet.. düşüyorum.
yere çarpmama ne kadar kaldı?
neden çöktüğümü sana anlatamıyorum.
neden yanlız kalmayı tercih ettiğimi...
merak ediyor musun gerçekten kontrolümü kaybedip kaybetmediğimi?
sona yaklaşıyorum
nasıl biri olabileceğimin farkına vardım
uyuyamıyorum... bu yüzden bir nefes alıp en cesur maskemin arkasına saklanıyorum.
itiraf ediyorum.
kontrolümu kaybettim.
