kişinin kendine olan aşkıdır. evet kişinin her şeyiyle kendini kabul edip sevmesidir, gerçek aşk. kişi her zaman kendine ulaşabilir, kendine küfredebilir, kendine iltifat edebilir ama kendisi dışında kalan her şey belirli bir zaman diliminde blokelidir. kişi kendini istediği kadar sevebilir ve kendinden istediği kadar nefret edebilir. kimse buna sınır koyamaz, bu sınırsızlık kişinin sadece kendisinde olan bir şeydir. karşına bir sandalye koyduğunda ona ismi, şekli, kimyası değişik binlerce kişi oturup kalkabilir. bu gel gitler her zaman olur, sahne aynı kalsa da oyun ve oyuncular değişir, belki bir süre sonra oyun durur, hep biraz eksilirsin, yıldızını tutamayabilirsin. ama o sandalyeye kendini oturttuğun zaman binlerce sen olarak çoğalırsın, sahne ve oyun her zaman devam eder, kendi ışıklarını yakar, kendi perdelerini kapatır, kendi oyununun sonunda binlerce seni selamlarsın. nihayetinde bunun adı kendi gezegeninde yaşamak, kendine aşık olmak, kendi superegolarınla güreşmek olur. gerçek aşk böyle bir şey.
