ne istediğini bilmeyen, biliyorsa da bir türlü dile getiremeyen adamın söylediği, direkt masalın son sözüdür. ne bu adam ne de diğer yandaşları amaçlarının ne olduğunu söyleyemiyorlar. barış, kardeşlik, hak, özgürlük kelimelerini dillerine dolamış, geveledikçe geveliyorlar.
özerk kürdistanmış, nasıl özerk, ne kadar özerk, talep nedir? ne koyuyorsunuz ortaya, ne istiyorsunuz? bi söyleyin be kardeşim! hem özerk doğu karadeniz, özerk orta karadeniz de nedir? karadenizliler ne zaman özerklik istemeye başladı, neden bizim haberimiz yok ve batı karadenizin günahı ne? bölmüşken iyice bölelim midir niyet? doğum günü pastası mı bu ki böldükçe bölüyorsun!
ne istediğini bilmeyen, şaşırmış adamın hezeyanıdır. ayrılmaktan korkan, bunun sonları olacağını kestirebilen, kendine ezberletilmiş özerk, ayrı, bağımsız laflarından vazgeçemeyen adamın hezeyanı...
türkiye bize baksın, kaynaklarını bize aktarmaya devam etsin, bizi yine beslesin ama biz kendimizi yönetelim demeye cesaretleri yetmiyor, bırakın cesareti onurlarına dokunuyor. biz istediğimiz yere sıçalım ama siz temizleyin diyemiyorlar, diyemezler de...
aklı olan kürt ayrılık, bağımsızlık istemez. ırak kürtleri amerika sayesinde ele geçirdikleri doğal kaynakları bunlara yedirtmeyeceklerine göre o coğrafyada yalnız bir devlet uzun süre var olamaz. türkiyeye, türklere bağımlılar işte, bağımsızlıkmış, peh!
