sesleri işleyerek insanı anlatan daha yetkin bir oluşumun var olduğunu sanmıyorum. bu anlatımı esrarengiz yapan ise aşka değinmeksizin yapmaları, aslında çok ilginç bir durum bu. her hangi bir şarkılarını üst üste ikinci veya üçüncü kez dinlediğinizde hayattan soyutlanıyorsunuz, çevresi buğulaşmış bir fotoğraf karakteri gibi hissediyorsunuz, vücudunuz katılaşıyor hareketsizleşiyorsunuz. kutuplarda yalnız kalmış soğuktan donmak üzere olmak gibi bir şey... ve karşınıza çıkan ilk nesneyi sahiplenmek istiyorsunuz. o anki yaşadığınız his ve arzu aşk kadar kuvvetli, ama aşk değil! bu da ne denli bir yalnızlığı kabullenmenizden ileri gelse gerek. böyle tuaf duyguları bir biri ile garip bir şekilde harmanlayabilen ve insana son derece 'özenli' ve 'karmaşık' bir biçimde sunabilen bir oluşum.
her insan için bir ya da birkaç favori sanat eseri mutlaka bulunan, benim için ise high hopes'i yaratmış olan grup.
