ona göre o bir kaşar değildi.ama ben onu bir kaşar sanmıştım,lise de içimdeki coolu dışarı çıkarmıştım resmen.ne zaman bir eğlence olsa hep atlatıyordum.kafamda yanlış tanımladığım bu kız mahalleme taşınmıştı,sabahları ayazda o uzun yolu yürürken bana eşlik etmeye başladı.onunla ben umursamaz görüntümle havadan sudan konuşuyorduk onu etkilemek gibi bir amacım da yoktu.o benden etkilendi.
dışarıdan bakıldığında hocaya yalakalık yapan,okulun popüler denen boklarıyla gezen biriydi.bana göre tipik bir kaşardı.bende dersleri ile arası iyi olan herkesle konuşmayan tipik çalışkan öğrenciydim.bana karşı aldığı tavırla okuldaki kaşar kız tavrı arasında dağlar kadar fark vardı.benimle belki de kimseyle konuşmadığı şeyleri konuşuyordu.bende ısınmaya başladım.kendisinin nasıl biri olduğunu anlatıyordu.ona karşı umursamazlığım yok oluyordu yolda onunla konuşurken.ama bazı huyları canımı sıkıyordu,okulda arkadaşlarıyla konuşurken misafir oldum "ay kızlar benimkinin arabası bozulmuş neredeyse kucağına alıp geri getirecekti beni"gibisinden birşeyler diyordu.hava yapıyordu resmen oradakilerine.ona okul dağıldıktan sonra eve dönerken laf arasında "en azından onun bozulcak bir arabası var,bizim arabamızda yok.(fakir genç hesabı)bu da senin için aşk demek olsa gerek" dedim.sustu,devamını anlatmaya gerek yok, sonra bir daha konuşmadık.o ne kadar üstü kapalı inkar etse de ben haklıydım o bir kaşardı.
