kimsenin kimseyi zorla soktuğu yok doğru ama; ilk bu facebook patladığı zaman ben açmamıştım, en son direncim 2010 mart ayında kırıldı, herkes aç aç bilmem ne derken kendimi facebooka resim yüklerken buldum. gezindim falan arkadaşlarımın profillerinde 5000 arkadaş, hepsinin ilişkisi var falan (yok lan aslında ilişkileri falan allahın sapları, hata onların 5000 tane bile arkadaşı yok) nese gel zaman git zaman gezi turunda 1 kere muhabet ettiğim tur rehberine kadar tüm arkadaşlarım beni buldu... şaka maka psikolojim bozulmaya başladı aq, durmadan insanların gerçek yüzünü görüyorsun garip garip yazılar falan yazıyorlar oraya buraya, geçmişimden utandım aq. ben kimlerle takılmışım diye, direk dondurdum facebookumu. o an anladım ki tüm arkadaşlarım beni aramaz sormaz oldular. msni açıyorum, eskiden 150 kişi online olurdu, şimdi 5i gördüğümde gülücükler atıyorum mutlu oluyorum. bunu fark edince açtım facebooku 400 kişiden 45e indirdim kişi sayısını ve o an anladım huzur oymuş. şimdi her gün görüştüğüm çocukluk arkadaşlarım, bir kaç tanede üniversite arkadaşım, ailemden bireyler, 3 4 tane dışardan insanlar ekliler, ha bir kaç tanede yurtdışından tanıdık arkadaşlar(1 tanede sözlükten ekli olan var *) ..mutluyum işte ben böyle sözlük, gerçekten facebook sahibi olsa da olmasa da insanlardan götürüsü var. bir kere artık insanlar, özlemlerini dindirmek için arkadaşlarıyla buluşmuyor ki, buluştuğunda foto. çekip facebooka koymak için buluşuyor, ergen kızlarımız, bir sürü şair tanıdılar, abazan gençlerimizin gözleri bayram ediyor. artık yeni doğan bebeğe bile facebook açtıklarını gördüm.
