sistemin karşısında olmaktır ama herkes mümkünse olmasın anarşist. sisteme ihtiyaç duymayacak kadar vicdanı olan insanların işidir anarşizm. hakkım yeniyor diye ota boka sinirlenip ona buna kızanların ya da sağa sola a harfi karalayanların işi değildir. yukarıdan ya da yandan gelmez o ruh hali. tam içimizden doğar ve aslında bireylerin mutluluğudur aslolan. yeri gelir tüm bu salladıklarıma siktir çekmektir anarşist olmak. (böyle dedik diye siktir mesajlarıyla muhatap olmazsam sevinirim) *
alakasız ama bi dipnot düşeyim: hiç bir ülke için ölmem de öldürmem de. anam beni ne için doğurdu bilmiyorum ama devletin köpeği olmam için bile doğurmuş olsa farketmez, hayat benimdir, beden benimdir, düşünceler benimdir. tüm tasarruflar benim varlığıma aittir, her ne kadar varlığımın henuz tam ne oldugundan emin olmasam da.
