.....
"Bir çocuğu yetim bırakan gün
akranlarından da yoksun kılar onu
dolaşır boynu bükük, başı önde, gözü yaşlı
çaresiz başvurur babasının arkadaşlarına
rasgele sarılır onun bunun eteğine
şarap tasını uzatsa bile acıyan biri
ıslatır şarap dudağını, dokunma damağına"
okurken bu sözleri ve daha acılarını
seni
düşündüm kızım
yüreğim
burkuldu acıyla
ama yakıştıramadım
hiçbirini o sözlerin
ne sana
ne kendime
ne de babanın arkadaşlarına
bu kederli
ayrılık günlerinde
öylesine
kol kanat gerdi ki
dostlar bana
öylesine
sıcak ve
gösterişsiz
bir içtenlikle
paylaştılar ki
sıkıntımı
-hem de yüzlerini
ilk kez gördüklerim
ilk kez duyduklarım
adlarını-
anladım
görünmez
nice bağlarla
bağlı olduğumuz
dostlarımız var
-görmemiş olsak da
yüzlerini,
adlarını hiç
işistmesek de-
ve anladım ki
yalnız da değiliz
yetim de
çaresiz de...
