Ahşap bir yalnızlıktı
Okyanusun kalbine iz düşülen
En unutulmuş su birikintisi bile
Ayna olmuştu özlemine
Yıpranmamış bir ipekle sarılmayı bekleyen
Onca insafsız denizin kulağına
Bekleyişini fısıldamıştın
Kimbilir kaç sahipsiz yürek ağrısını
Kaç imkansız hayatı kattın ona...
Bitmedi der gibiydin,bitmedi
Bu derinliğine sevgili olabilmek için
Kalbine kazıdın onca yitik anı...
Şimdi yalnızlığını üşütüyor,
Beklenmedik sevinçler,serseri tesadüfler.
Okyanusa bir deniz feneri daha katılıyor
Düşlerinden.
Sis kalkarsa bunu herkes anlayacak
Sınırın hep öteki yakasındaydın sen.
Hiç avcı olmadın,hiç elin kana bulanmadı.
