eski resimlere bakarken kendinize "çok özledim lan" diye çaresizce fısıldamaktır. özlemenin çeşitli şekilleri vardır, ayrılırsınız özlersiniz
küsersiniz özlersiniz
uzaktasınızdır özlersiniz.
ama sanırım en kötüsü eskiden 1 dakikanızı bile ayrı geçirmediğiniz arkadaşınızı bundan sonraki hayatınızda yılda bir iki kere göreceğinizi bildiğiniz halde özlemektir. hayat bazen insanları kendi yollarına gitmeye mecbur bırakıyor ve ne kadar istesenizde eskisi gibi olamayacağınızı bilmek an berbatıdır. zaten en acıtan söz "artık eskisi gibi olamaz" değil midir?
