bu torpilin kullanma kılavuzu olmaması sebebiyle zamanında pek çok çocuk telef olmnuştur.
şöyle ki, fitillerinin uzunlukları belli standartta değildir. torpil patlatmanın en güzel yanı yerde patlamasından ziyade havadayken infilak etmesidir.
sayki uzaya roket atıyor gibi ince hesap gerekir bunu yapmak. ama nerede bizde o sabır, o ilim, irfan? gerçi irfan diye bi çocuk vardı da onun konuyla alakası yoktu.
efenim torpilin fitilini ateşlersin ve elinde biraz tutarsın ki tam elden çıktıktan sonra yere düşmeden patlasın. ama bu tutarsız fitiller yüzünden elden çıkarma zamanını ayarlayamazsan torpil elinde patlar. zaten o elinde patlamak deyimi de buradan gelmektedir. ya da pipiden gelmektedir. tam bilemiyoruz bunu. her neysedir. hakan isminde bir arkadaş vardı (bu hakan isminde arkadaş her sokakta vardır) ki bu arkadaş ömre bedel hikayelerin konusu olmuştur. hani beceriksiz mucit hikayeleri vardır ya, bir şey icat edecekken olmaz da yılmadan devam eder... işte bu hakan arkadaş onlardandı. havada torpil patlatma fikrini mahallemize getiren kişi oydu. olmaz olsundu. nermin teyze'nin evinin arasından bataklık sokağına giden patika yolda havada torpil patlatma denemeleri yapardı. iki torpil havada patlayınca kral olduğunu sandı ve daha çok torpil alıp havada patlatmak istedi. mahalle ortasında kızların önünde çılgın şovlar yapmaya karar verdi. bilmem kaç tane torpil aldı ve ilk seferde fitil hesabı kurbanı oldu. fitili ateşledi, elini geriye çekti ve torpili savurma anında hızlıca elini ileri atarken kulak seviyesinde torpil patladı.
sonrasını anlatmak istemiyorum. benim kulağım çınlıyordu. çünkü hakan'ın kulağı yoktu artık.
ben küçükken göt korkusu taşıyan çocuklardan olup tehlikeyi kovalayan ama asla içine dalmayan tiplerdendim. o nedenle birincil hasarlar almamışımdır. bu torpil olayından da böyle soğuyup sağ elim ve sağ kulağımla bu günlere geldim.
