Ne günlerdi be...Camın kenarında kimseyi tınlamadan içerdim..Anneme yakalandığım da aramızdaki diyaloğu hiç unutmam
Salonun kapısın da kapatırdım bahanem de "Korkuyorum"du Kapı açıldı duman kokusu zaten her tarafı işgal etmisti çözüm yoktu ve birden kapı
açıldı.Kafamı duvara yasladım içmeye devam ettim sanki bir yere dalmısım sansın diye..Yavas yavas yaklastı dayak yiyecemi biliyodum kalarüfeere yaslanmıs elinme birden küt diye bisey indi
-Ne vuruyon yaa
-Lan yazıklar olsun(Annem ağlıyordu
-Noldu yaa(Bir tokat daha ardından bu numarayı kestim
-Anne yeter artık ben büyüdüm yeter ya yeter(Sigarayı yere çarptım)
-Ne halin varsa gör okula diye verdiğim paraları kıçına sakla git sigara al
-Sen diyleciğini babana söyle sen dur
Babamı aradı eve geldi babam hiç bisey söylemedi geçti oturdu.Ben de onları dinliyodum kapıdan.Babam zaten içecekti dedi biraz rahatlar gibi oldum.Ama annem üstelemeye başlayınca dur bi dedi.Çıktı bana bi baktı.Bi tokat attı ceplerime falan baktı ben kendimi geeri cekiyodum ver lan su sigarayı dedi.Suçluydum ama al lan dye cıkarıp yere vurdum . BaKTı iyice sinirlendi
-Lan polis çocuğu parliement mi içer la diye iki üç dayak daha en sonunda karnıma bi tane indirdi. sonra annem bırak sunu diye gitti .
O gunden sonra babamda bu acı gerçeği kabullendi annemde annemden çekinmiyodum ama babamın yanında içmezdim..
